ÖZLEDİM KÖYÜMÜ VE DE KÖYLÜMÜ
Köyüm köyüm deyip şöyle bir baktım
Özledim köyümü ve de köylümü.
“Çimdim” ırmağında çağladım, aktım
Özledim köyümü ve de köylümü.
En güzel topraklar içinde suyun
Kalmamış neşesi düğünün, toyun
Şu garip başımda dönerken oyun
Özledim köyümü ve de köylümü.
Düşledim dünlerde geçen günleri
Çalışıp, çabala gelmiyor geri
Nazlı nazlı seyrederken seheri
Özledim köyümü ve de köylümü.
Kesilmiş narları, kurumuş incir
Yok olmuş kökleri, kurumuş bir bir
Bütün haşmetiyle akarken nehir
Özledim köyümü ve de köylümü
Bakıp mezarlara düşledim dünü
Bin bir meşakkatle geçirdik günü
“Hamampınarı”yla, “Gapız”ın önü
Özledim köyümü ve de köylümü.
“Singel”in suyunu özledim birden
Akar şırıl şırıl ses gelir yerden
“Unutmak ihanet” geçilmez serden
Özledim köyümü ve de köylümü.
“İbişli”, “Çiçekli”, “Naneli” derken
Kazmaya giderdik kalkıp da erken
Ilgıt ılgıt seher yeli eserken
Özledim köyümü ve de köylümü.
“Alibeyli” adı kaldı yadigâr
Yüreğimde sızı, başımda efkâr
Hele birde hele, gelince bahar
Özledim köyümü ve de köylümü.
“Sakızgediği”nden “Ortatepe”yi
Seyrine doyulmaz güzellik deyi
Gözlerimden kaldırınca perdeyi
Özledim köyümü ve de köylümü.
Giderken “Çağlan”a, “Kındıralık”tan
İçerdik suyunu damarlarda kan
Geçerken vadiden başlar heyecan
Özledim köyümü ve de köylümü.
Toplar “murt”ları “Murtluçukuru”’ndan
Kaleler yapardık, atlardık surdan
Kovarken nazarı yakıp “buhurdan”
Özledim köyümü ve de köylümü.
“Kocakil”den çantalarla kayardık
Yankılansa sesimizi duyardık
Yoldan geçen taşıtları sayardık
Özledim köyümü ve de köylümü.
“Kestek”i, “Tekdam”ı, “Turunçlu” derken
El eder “Tatık”a yolda giderken
Ayaklar yalınsa batardı diken
Özledim köyümü ve de köylümü.
Ormanın içinde “Leylidere”si
Belki güzellikte birdir sırası
Büyüyünce yüreğimde yarası
Özledim köyümü ve de köylümü.
Sigara yakardık ağaçtan “kav”ı
Ekerken toprağı arardık “tav”ı
“Aş” derdik pişince bulgur pilavı
Özledim köyümü ve de köylümü.
Çamaşır yıkarken “yunaklık” derdik
Birikse kirliler hemen giderdik
“Tokac”ı sallarken de, “hıh, hıh”ı verdik
Özledim köyümü ve de köylümü.
“Döşekevi” köyü bir güzel belde
“Biberi”, “fıstığı” söylenir dilde
Mahsuller giderdi bir anda selde
Özledim köyümü ve de köylümü.
Aydınlım sevdamın otağı köyüm
Sevdanın, sevginin yatağı köyüm
Çarparken yüreğim bir anda güm güm
Özledim köyümü ve de köylümü.
Musa SERİN, 11.09.2019

Benim köyüm: Adana- Karaisalı- Döşekevi Köyü