Card image cap
Kiriliş

Beni saçma sapan hallere sokuyordun sen, aptalca durumlara düşürüyordun. Hangi yönden baktıysam anlam veremedim yaptıklarını neden, niçin yaptığına. İyiliğimi düşündüğünü söylüyordun, tabi ya! Bir de o vardı. Eğer gerçekten de öyleyse anlat o zaman ama.. anlatamazsın öyle değil mi? Beni neden kötü durumlarda görmek istediğini anlatamazsın tabi. Elbette, ne çabuk unutmuşum ama değil mi? Yani senin bir yırtıcı gibi avına odaklanıp, sinsice onu seyrederek en savunmasız anını kollayışını. Evet, peşinden ani bir hamleyle üzerine atılıp parçaladığını çabuk unutmuşum. Travmatik bir durumun mu vardı bilemiyorum, fakat sen vahşet doluydun, acıma duygun yoktu senin, ben hiç göremedim, görenleri de göremedim. Ayrıca sen hep kendinden bahsederdin, bütün yollar sana çıkıyormuş gibi, herkes aynaya baktığında seni görüyormuş gibi, şaka gibi. Sevinçleri, heyecanları, korkuları; ölümleri, acıları yalnızca ve yalnızca sen yaşamışsın gibi. Elbette sen bunların hiç birini fark etmezdin, baksaydın da göremezdin ki pek baktığında söylenemezdi zaten. O kadar çok şey biliyordun ki, onların arasında kendini göremiyordun. İşte böyle! Bütün o gösterişinin ve kendine aşık tavrının altında bir kaçak vardı, o yüzden yardım istemezdin, çünkü kendinden bile kaçmıştın sen.