Card image cap
Vesîka-i tasvir

Pürneş’e olanı söndürür, cânı yakar,

O, hüzne dûçâr olanı zıddıyla boyar,
Filizlenir bir bitki, karların altında doğan,
Ve küçük bir ihtirâs bir yiğidi boğar,


Hiç bir mevsim dâimî kalmaz, geçer,
Çizgisi nâr olanın dâvâsı yüksekten düşer,
Değişen mevsimle yeşeren topraktan;
Birbiri ardına kalkar her türlü şer,


Cehl-i mürekkeb konuşur, çoğu kez muhannet,
Tek başına ne işe yarar ki dimâğ,
İlmi şüphe olanlar kabarık göğüsleriyle batmakta zânna,
Her okuyan, konuşan bilseydi eğer âmennâ,
Oysa mâsivâ sarhoşu pek ayık görünür ammâ,
Halbuki güneşin altında mumla gezen bir âmâ.