Kara kaderi̇m

Kaderden tokatı ilk yediğim an

Daha ben dünyaya yeni gelmiştim

Ormanda doğurmuş ah garib ANAM

Böylece başladı kara kaderim

Anlamadan daha bu neyin nesi

Aldım ağlayarak o ilk nefesi

Kayboldu DURAK’ın yaşam hevesi

Böylece kışladı kara kaderim

Yürüdüm yaş geldi yedi’ye çattı

O bahar evimiz yıkıldı battı

Neyi varsa babam herşeyi sattı

Böylece haşladı kara kaderim

Başım erdirmedin birgün sağlime

Bir ömür ettirdin derde talime

Şiirler yazdırdın garib halime

Böylece tuşladı kara kaderim

Asla düşünmedim veda etmeyi

Yâr’den uzaklara çekip gitmeyi

Bilmiyorum şimdi aceb netmeli ?

Böylece haşladı kara kaderim

Karışmadım FELEK senin işine

Yalansız riyasız düştün peşime

Rastlamadım senin güzel işine

Böylece taşladı kara kaderim

Ferhat gibi deldim durdum dağları

Giydirmedin bana YÂR’len alları

Hep virane koydun yeşil bağları

Ömrümde boşladı kara kaderim

Durak YİĞİT 

Gönüllerin Şairi

KOCAELİ

Şiirler yazdırıp azdırdı yaram

Hani nerde benim gözleri karam ?

Anam yok’ki gidip yanına varam

Böylece başladı kara kaderim

Yâr olmadı gittin yaralı kuşa

Getirdin sırtımı doğarken tuşa

Güvenim kalmadı uğraşma boşa

Böylece başladı kara kaderim