Kaderi̇me boyun eğdi̇m
Ben de alıştım artık
Gülmek nedir bilmeyen
Kaderime
Çektikleri yetmeyen
Tâlihime
Ben de anladım artık
Istırâbımın bitmediğini
Çilemin dolmadığını
İnanmıyordum ben de bir zamanlar
Sevenlerin ayrılacağına
Aşkın hüsranla
Biteceğine
Çünkü o zaman
Sen vardın yanımda
Ne kadar mutluyduk birlikte ...
Gözlerimizden okunuyordu
Mutluluğumuz
Söz vermiştik birbirimize
Ölünceye kadar sevmeye
Ama sen
Terkedip gittin
Nereye gittiğini söylemeden
Uzun yıllar geçti
Ne bir haber
Ne de bir mektup gönderdin
Nerede olduğunu bile
Bilmiyorum
İlk karşılaştığımız anda
Sevmiştik birbirimizi
İsmini biliyordum sadece
Merak etmemiştim gerisini
Yanımdaydın çünkü her zaman
Nereden bilirdim gideceğini
Şimdi bir de hayâlin kaldı hâtıramda
Ümitsizliğe düştüm iyice
Umudum kalmadı artık
Küstüm, darıldım
Boyun eğdim ben de
Ayrı kalan
Bütün sevgililer gibi
Gülmeyi unutmuş, cefâkar
Kaderime
Şükrü Atay
1979 - Mazide Kalan Şiirlerim
Uzun yıllar geçti
Ne bir haber
Ne de bir mektup gönderdin
Nerede olduğunu bile
Bilmiyorum
İlk karşılaştığımız anda
Sevmiştik birbirimizi
İsmini biliyordum sadece
Merak etmemiştim gerisini
Yanımdaydın çünkü her zaman
Nereden bilirdim gideceğini
Şimdi bir de hayâlin kaldı hâtıramda
Ümitsizliğe düştüm iyice
Umudum kalmadı artık
Küstüm, darıldım
Boyun eğdim ben de
Ayrı kalan
Bütün sevgililer gibi
Gülmeyi unutmuş, cefâkar
Kaderime
Şükrü Atay
1979 - Mazide Kalan Şiirlerim