İlk göz ağrisi

Hani o ilk gün vardı ya,

Annemle okula geldiğim gün.

Korku dolu gözlerle,

Ürkek bir kelebek gibi.

Ayaklarım geri geri giderken,

Sizi görmüştüm uzaktan.

Hiç yabancı değildiniz,

Yıllardır tanışıyor gibiydik.

İşte o gün ısındım size,

İşte o gün öğretmenim.

En güzel tebessümle,

Ellerinizi uzattınız ya bana:

“Gel...gel...” diyerek.

Kollarınızla sardığınızda,

İşte o gün bağlandım size,

İşte o gün öğretmenim.

Göz göze geldiğimizde,

Kalmadı kaygılarım.

Gösterdiğiniz sıraya,

Gururla oturdum.

İşte o gün güvendim size,

İşte o gün öğretmenim.

Gülümsediniz saçlarımı okşayarak,

Bulutlara kadar yükseldi başım.

Bakışlarımızla anlaştık,

Ve hemencecik kaynaştık.

İşte o gün sevdim sizi,

İşte o gün öğretmenim.

Hani bir gün düşmüştüm ya,

Burnum kanamıştı.

Koşarak geldiniz telaşla kucakladınız.

Kar beyaz mendilinizle yaramı temizlediniz.

Acılarımı unuttum mutlu oldum kollarınızda.

İşte o gün imrendim size,

İşte o gün öğretmenim.

Tanımadığım Ali’yi,

İlk kez sizden öğrendim.

Sonra; a, b, c ve bir çok şey.

Hücre gökyüzü yıldızlar,

Ufkum genişledi sayenizde,

Evrenden de öte.

İşte o gün inandım size,

İşte o gün öğretmenim.

Hep karşılıksız verdiniz.

Paylaşmayı özveriyi dostluğu,

Her güzelliği öğrettiniz.

Sevgi paylaştıkça çoğalır,

Acılar azalır derdiniz.

Yıllarca mum oldunuz,

Eriyerek bizi aydınlattınız.

İşte o gün hayran oldum size,

İşte o gün öğretmenim.

Böyle başladı hikâyemiz,

Sayende tanıştım kara tahtayla,

Tebeşirle silgiyle.

Mutluluğu tattım kalbinizdeki yüce sevgiyle.

İşte o gün gıpta ettim size,

İşte o gün öğretmenim.

                     Seyfettin Karamızrak