Gelmeyeceği̇ni̇ bi̇le bi̇le

sen yoksun ya.

sabah olunca yatağımdan neden kalkacağım.

sabahleyin nazlanarak kime günaydın diyeceğim .

kime tavır yapacağım.

kim soracak bana ne oldu gene diye.?

kimi bekleyeceğim gelecek diye göz ucuyla.?

ne/den iki’de bir saate bakacağım ki

gelmeyeceğini bile bile.?

belki inanmayacaksın ama

güzel gözlüm yarın akşama kadar hep

gizli gizli ağlayacağım.

kim bakacak buğulu gözlerime.?

kim anlayacak seni özledim diye ağladığımı.

kim bana laf sokacak durduk yerde KİMMM ?

Oysa..!

oysa seni sevmekten başka

hiç suçum yok’ken.

sen belki de beni hiç

ama hiç düşünmeyeceksin,

aklına bile gelmeyeceğim belki de.

benim aklımdan hiç çıkmayacağını

bile hatırına getirmeyeceksin.

olsun be olsun ben seni

ikimize yetecek kadar düşüneceğim.

zaten seni düşünmeden geçen

bir dakikam bile yok ki.

sen yanımdayken,

seni düşünürken

ya sen yok/ken nasıl düşünürüm ?

sen anla artık.

belki aç susuz durmayı göze alabilirim.

ama sensizlik

sensizlik, bana çok koyacak biliyormusun.

gitmeden bana teselli olsun diye sevdiğini

söyleyecek kadar kadar zamanın olacak mı.?

yine sen den sevgi dilemiyorum.

yazdığın o iki kelimeyi ezberliyorum.

hani seviyorum derken

kullanıyorsun ya bayılıyorum.

bana seni seviyorumu

hediye edecekmisin gitmeden.?

sen gelene kadar bakıp bakıp

kendimi teselli edeyim.

ben sana peşin peşin söyleyeyim,

söyleyim ELÂ gözlüm.

seni Çok çok çok seviyorum.

Durak YİĞİT

Gönüllerin Şairi

KOCAELİ