Eyyy aşk yeter

Ey aşk yeter artık yakma canımı 

dayanacak ne gücüm,nede takatim kalmadı. 

Senin pençelerine düştüğüm günden beri gülmeyi unuttum. 

Kendimi hep gözyaşlarımla avuttum. 

Bir gün mutlu olacağım,

güzel günler göreceğim diye hayaller kurdum. 

Artık ben senden vazgeçtim yakma canımı.

Senin için vazgeçmedim mi ben sıladan, 

anadan, babadan. ? 

Senin için içmedim mi sevda şarabını son kadehten ? 

Senin için gecelerce uykusuz kalmadım mı ? 

Aç susuz günlerce senin peşinden gelmedim mi ? 

Sen değil miydin heyecandan elimi ayağımı titreten. 

Yeter aşk yeter yakma canımı ben senden vazgeçtim artık.

Hani yalnızlığım seninle geçecekti, 

hani mutluluğun kapıları seninle açılacaktı, 

hani sevdiğimin kalbi benim olacaktı, 

hani sevdiğim kömür gözlüm koşup ellerimden tutacaktı, 

seni seviyorum diye haykıracaktı, 

hani benimde elleri kıskandıran bir aşkım olacaktı. 

Yeter artık bugün senden gözyaşlarımla vazgeçtim 

ne olur yakma artık canımı.

Oysa seninle ne güzel başlamıştı günlerimiz mutluluk, 

heyecan veriyordun yaşamıma, 

benim hayatımdaki en büyük değişiklik sen olmuştun. 

Ben artık hayat seninle tutunmuştum. 

Geceyi seninle kapatıyor, düşlerimi seninle süslüyor ve 

güneşi de seninle karşılıyordum. 

Hayatımdaki her şey birden değişime girmişti. 

Sokaklar, ağaçlar, insanlar hatta 

caddedeki köşe başındaki dilenci bile 

bana bir başka gelmeye başlamıştı.

Evet aşk itiraf ediyorum beni çok etkilemiştin. 

Benim hayatımı motif motif işlemiştin. 

Ama bana gerçek yüzünü göstermemiştin. 

Nasıl bir anda hayatıma girdin 

hayatımı değiştirmeye başladığın gibi 

bir anda hayatımı altüst ettin. 

Her şeyi, tüm güzellikleri tersine çevirdin. 

Mutluluk dağıtmak yerine 

yavaş yavaş bedenime nüfuz eden acılar ürettin.

Bedenime girdiğin gün benim mutluluğum değil 

sonsuzluğum olmuştun. 

Beni kendine bir arkadaş, bir dost, 

Bir yaren değil, tutsak etmişsin. 

Sevdiğim sevdam için gözlerimi kör etmişsin. 

Mutluluk hayalleri ile beni hep avutmuşun. 

Artık ben acı içinde yaşayan bir mecnunum. 

Dur artık yakma canımı.

Sen benim umudumdun umutsuzluğum, 

sen benim hayallerimdin kâbusum, 

sen benim yarınlarımın aydınlık geleceğiydin 

karanlık mazimin hatırası oldun. 

Sen benim bu hayatta edindiğim en acı tecrübe oldun. 

Artık sana güvenmiyorum aşk, 

seninle yollarımı bir daha birleştirmemek üzere ayırıyorum. 

Var git aşk başka insanlara başka diyarlara git, 

her çağda var oldun ve her çağda dillere destanlar yazdırdın. 

Sen insanoğlu olduğu sürece yaşayacaksın ve 

destanlar yazdırmaya devam edeceksin.

Ey aşk ben senden vazgeçtim yeter artık yakma canımı.