Eğre (4)
Seyik
Dedem ne derse inanırdım,
sımsıkı duttum, ayağı gırık
şelek-çapar geçinin buynuzlarını
debelendi gaale almadım,
damın gözarasında zipli,
mıh sandığının alt tahtasını getirdi
çuvaldızınan seyikledi ,
şelek çapar yazmışın arka sağ bacağını
yerli-gatli yerli;
ol gör, bir türlü, asla, mümkünü yok goyvumadım..
içim getse de "beğirmesi"ne aldırmadım
bi yandan da imt(ih)ama devam etti
“Allah kaç?, nerede?” “……….!”
“kimin ümmetisin”, “……….!”
“kimin zürriyetisin” “……….!”
"imanın şartı" “……….!”
"islamın şartı" “……….!”
"oku bakalım Gulfalla’yı" “ ……….!”
..
nayeti epeyi bi sustu, çapar yazmışın canı yanıyomuş,
aldırdığı-maldırdığı yok ni’nesin
dedi(ği)ne ğöre "bu işi yapması" gereğiyomuş
baya bi fakıt gözlerimin içine-içine baktı
duralakdan dene dene gonuştu
“-ağğa” dedi, gene epili bi durdu;
o ara birkaç konuya daha gözgezdirdiği muhakkakdı
belki de d(iy)eceni unutdu;
..
ben de ağzının içine baktım! bekledim tabi
ehtimallara hazırdım “süt dökmüş kedi ğibi”
nayet çok böyük bi ğarar verdiği belli
böyle zamannarda cızırtı edilmezdi
gözüyün yaşına bakmaz “bekle!
anandan eveli ahara ğirme” der terslerdi
gızgılıysa gözüyün içine içine bi bakar, o ğadar!
netçede etdi edemedi “deliğannı!...” dedi,
duralakdan; “hu an etibarıyna(n)” ..
“senin yetimlik-gopillik bitti
adamakıllı; herif oldun, böyüdün ga(y)ri”
“hemi de baya bobayiğit bi herif oldun”
!
bobamdan galma bi “aferim” varıdı
onu sana münasip gördüm”,
bak hinci aklıma ğeldi de
hakkaten yau! ben o ğün böyüdüydüm
sanısın o takike boyum uzadı
şırkdüştüye uzandım, başbarnağımınan kendim aştım,
eşşeğe kendim binmeye yeltendim; o ğün ik-diba
Mullapak depesinde daş çıkaran bobama
ommaşlı azzık çıkısı götürdüm..
he(y)benin bi ğözünde daş!
ötekinde güçcük desdiynen su!
asıl mesele Leleklerin Garabaş
Osmançavışların Güdük Köpek korkusu
..
başga gorkdukların ne dersen Gökderenin bozyamaç
Azizlerin deremalle köprüsü iki ağaç
besmele çekdim Hacallar mallesine varana gadak dova okudum
çelimsizliğimi, gebeşliğimi unuttum,
Harmanyerini geçip köpekleri aşıtladınca
kendime ğeldim, iresmen beyo(ğ)lu ğibi gasaldım..
yorak yamalı gıslavet papbalarımına(n)
boz eşşe(ği) ma(h)mızladım
.
umurumda değilidi gıslavet papba..
ayağımı vuran yama… dedemin elinden yorak..!
papbam eşkere birkaç numara böyüğüdü oyusa
dedem; “seneye de keyersin” deyicekleyin.. avundum..
barnaklarımı büküp, pabbanın kahına basarak
“tarrık-turruk” sürüdüm.
memnin olunca gardaşım uçun örkenine(n) eğreye çuncak ;
bana da söğüt dalından bi "at” düzüverdi, halı ipinden gemli
ilk atıma atladığım gibi
“daahh” etdim, yarışa götürdüm
çoktan süngerli dona, askılı pontura
terfi etmiş akranlarımın yanna
akranlarım bile adam yerine
gomadı getdi bi kerre bile!
oyuna almazlardı “bi yannına bişiy olu(r)” deye
..
DEVAM EDECEK
Emeğine yüreğine sağlık İbrahim bey tebrikler hayırlı akşamlar diliyorum efendim
teşekkürler Üstad
saygılar sunarım
Allaha emanet olasınız
Yürek sesiniz ve kaleminiz hiç susmasın üstadım.Siz her zaman böyle güzel şiirler yazın biz de zevkle okuyalım.En kalbi selam ve saygılarımı sunarım.
teşekkürler Dost Kalem
sıhhat ve afiyetler dilerim
çocukluğumun ilk anıları
yaşanmışlık şiir olunca yazmak kolay.. güzel..
teşekkürler Üstad.