Şarapnel parçasına benzer zaman

Girdiyse bir kere derine ettikçe hareket
Kanar, durmaz ama bir kere geldi mi vakit
Yavaş yavaş acıdan kıvrılarak ölür insan

Sorarım sana ey sevgili, benzer mi?
Aşkımız zamana benzer mi?
Ben sana daha da bittikçe,
Aşkım şarapnel parçasına döner mi?

Söz ver ama, olmayacak de
Çıkayım dağlara uçurum kenarlarında
Haykırayım aşkımızın her harfini
Söz vereceksin ama, değil mi?

Kanıyorum yeniden, yeniden
Dönmek istemiyorum en başa
Sensizliğin, hiçliğin ortasına
Gül cemalinden gelen hüzmeyi
Ederken takip, yaralandım, yeniden

Görmeni de istemem açıkçası
Belki daha da çok acıtırsın canımı
Hem, ne fark eder ki, çoktur nede olsa acısı
Alışmışım artık, gelen açıyor giden açıyor yaramı

Veda etmeye dilim yetmez
Ama seni onunla mutlu görmeye de gözlerim el vermez
Gerdim ruhumu çarmıha sonunda, istemesem de gitmeye sensiz
Sonuçta, ne sen gerçektin ne de “biz”.