Bağırmak istiyorum yükseklere çıkıp
Duysun istiyorum, yer gök inlesin
Çıksın içimde sakladıklarım
Çünkü sürüklüyor beni uçuruma
 
Istiyorum bağırmak adının her harfini
Ay sıkılıp yerini güneşe bırakana kadar
Bağırmak istiyorum bitene kadar sesim
Boğazım kesilene kadar
 
Bilsin istiyorum dünya
Bu sensizlik bitsin diye
Açığa vurayım tüm duygularımı
Sen de bil ben de diye
 
Yalnızlık operası yazmak
Seni anlatmak isterim
Herkesi durdurup
Seni bağırmak isterim
 
Sıyrıldım acılarımdan
Kazıdım adımızı, aşkımızı
Sürüklendikten sonra bu sensizliğe
Hak ettiğin yer, oraya
 
Şizofreni tanısı konuldu bana
Seni görüyorum heryerde
Beynimdesin sen beynimde
Kalacaksın artık benimle
 
Tanıyamıyorum artık seni
Atamıyorsun bir mesaj dahi
Bekliyorum sabahlarım solana kadar
Belki unutmamışsındır belki diye beni
 
Özlüyorum seni
Sesinin her notasını
Ezberledim tüm senliğini
Aynı bir körün
Yaşamını ezberlemesi gibi
 
Kalbim kan ağlıyor son kez bak diye
Göğsüm tutuldu pencere karşısında
Bakarken sen geçersin diye
Etmedin bile son bir veda
 
Gecelerim korkularla doldu
Gündüzlerim soldu
Kana susamış bir kurt gibi aradım seni
Senin aşkına susamış ben
 
Bileydim eğer sürüklendiğimi bir boşluğa
Asardım kendimi köprünün altına
Geçen kimse görmesin bu acıları...
Derime kazınan bu acıları diye
 
Parmak izlerim silindi
Sen silinmedin kalbimde
Dilim bile kesildi
Sen kesilmedin dilimden
 
Tutamıyorum göz yaşlarımı
Fazla geliyor içime artık
Gözlerim kaldırmıyor bu kadar ağlamayı
Nehirlerden denize akan su gibi
Akıyor gözlerimden şelale gibi
 
Bir veda busesiymiş dudağım da kalan
Istemiyorum çıkarmak kafamdan son sen kalan
Özlüyorum kokunu son burnumda kalan
Aşkın var son kalbimde kalan