Vay deli̇ gönül

Her yüze güleni dost olur sandın

Yetmez mi çektiğin vay deli gönül ?

Emmi dayı diye adam seçmedin

Hep ağrıdı başın vay deli gönül

Eyledin kendine bu dünya’yı dar

Şeyda bülbül gibi ettin ahı’zar

Oldun mu bir kere söyle bahtiyar ?

Varmı senden başka zay deli gönül ?

Ah ile vah ile ömrü bitirdik

Yâr yolunda biz bu aklı yitirdik

Var’olan sevda’ya neyi yetirdik ?

Bu aşk ne getirdi say deli gönül ?

Senelerdir kendi kendini yordun

Yıllarca boş yere hayaller kurdun

Kes bu boş sevdadan gayri umudun

Onca hayallerin fay deli gönül

Kalem aşk elinden yazar ha yazar

Ömür tükeniyor bak azar azar

Bir vefasız sevdin kabrini kazar

Yeter bu çektiğin hay deli gönül

Hiç göz açamadın kar’dan baran’dan

Kaderini böyle yazmış yaradan

Çıkar boş hayali artık kafadan

Yetmez mi yandığın duy deli gönül

Sayılıdır günler bilki cihan’da

Ayrılık bir yanda firak bir yan’da

Soyarlar senide kalın üryan’da

Kılarlar namazın bil deli gönül

Sevda ile yanan sen değilsin ki

DURAK’ım dünyaya gelmedi deki

Bir YÂR var ki ben’de benden içeri

Topraklar başına doy deli gönül

Dur@k YİĞİT

Gönüllerin Ş@iri

KOC@ELİ

DEVRİK CÜMLELER..!!

BAHTİYAR...mutlu

BARAN......Yağmur

FİRAK......Ayrı düşmek,ayrılık,özlem,hasret

ÜRYAN......Anadan doğma,çırılçıplak