Card image cap
Vay beni̇m bahti kara gardaşim

Yok imiş arkanda dünyada dostun
Vay benim bahtı gara GARDAŞIM
Bunca sene çekip dökmüşsün yaşın
Vay benim bahtı gara GARDAŞIM

Bir zamanlar köle olup çalıştın
Her zorluğa göğüs gerip alıştın
Olmadın kimseye küs hemen barıştın
Vay benim bahtı gara GARDAŞIM

Yıllar yılı kıtlık kastı kavurdu
Harmanını hazan ile savurdu
Bunca insanları açlıkla vurdu
Vay benim bahtı gara GARDAŞIM

Bilmiyorum neydi feleğin derdi?
Nereye gittinse ağını gerdi
Senden alıp daim zengine verdi
Vay benim bahtı gara GARDAŞIM

Hevesim kalmadı bahçede GÜL’de
Kendi öz yurdunda ellerin belde
Ne varsa tükenmiş lâl/olmuş dilde
Vay benim bahtı gara GARDAŞIM

Al diye bayram/da giydin karayı
Felek/lede açmısın zaten arayı
Yıllar var/ki saramadın yarayı
Vay benim bahtı gara GARDAŞIM

Bu kötü kaderin doğuştan serde
Yokluk hasret koydu doğduğun yere
Tutuldun,amansız bilinmez derde
Vay benim bahtı gara GARDAŞIM.

DURAK/ım der kötüye düşmesin yolun
Kim bilir kaç/yerden kırarlar kolun
Kaç yerden delinmiş bilmem ki solun
Yokmu Emmin,Dayın,Dostun GARDAŞIM ?

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ