Vav i̇le eli̇f

İnsan vav şeklinde doğar, 

bir ara doğrulunca kendini elif sanır. 

İnsan iki büklüm yaşar, 

oysa en doğru olduğu gün ölmüştür. 

Kulluğun manası vav'dadır, 

elif uluhiyetin ve ehadiyetin ( ALLAHIN ) simgesidir. 

O yüzden Lafz-ı ilahi elifle başlar. 

Elif kainatın anahtarıdır, vav kainattır. 

Rabbi vav gibi mütevazı olsun ister kulları. 

Musa dal olmuştur ama 

Firavunun gözü Elifte kalmıştır. 

İbrahim ateşte vavdır, 

Nemrut bizzat ateşe odun. 

Yunus, peygamber de 

vav olup balığın karnında kurtarmıştır kendini. 

İnsan iki büklüm olunca rahat eder ana karnında. 

Boylu boyunca uzansa da kim rahattır mezarında ? V

avın elifle münasebeti ne kadar iyiyse, 

kainatın dengeside o kadar düzgündür. 

Kim kimi hatırlarsa evvel o ona koşar. 

Kainatta tüm cisimler boşlukta dönerken 

insan belki o yüzden boşlukta kalmamış, 

Rabbi onu imanla doldurmuştur. 

Evvelde eliftir, bir ilahi nefesle ahirde vav olur kainat. 

Manayı bilmeyenler vav diyemez vay der. 

Buna anlamca vaveyla denir. 

Yani vav olamadıkları için feryad edenlerin halidir. 

Elif bir ağaç ve insan onun dalıdır. 

Azrail budadıkça nefesleri daha gür çıkar sesleri. 

Herbiri Dal olur ve o ağaçtan beslenir. 

Vav olur o ağacın gölgesine sığınır. 

Ve Allah insana seslenir, 

peygamber eliyle ulaşan mesajı 

hem dal hem vav ol der insana. 

"Mümin erkekler ve 

mümin kadınlar birbirlerinin velileridir.

İyiliği emrederler kötülüğe engel olurlar. 

Namaz kılarlar, zekat verirler. 

Allah'a ve Resulüne itaat ederler. 

İşte bunlara Allah rahmet edecektir. 

Allah şüphesiz güçlüdür, hakimdir." 

Başkasının önünde eğilmek ne zordur. 

Birilerinin emri altına girmek ne ağırdır. 

Krallara boyun eğmemiş 

insan görmediği bir varlığa mı itaat edecektir ? 

İnsan kendinin bile farkında değildir 

iki lam birbirine sarılıp 

kainatı ayakta tutan sütunlar gibi 

durmuştur elifin ardında, 

kainatın gezegenleri yuvarlanıp 

son harf misali peşinden giderken, 

insan yolculukta geri kalmanın acısını 

ne zaman anlayacaktır. 

Zordadır sığınacak yeri yoktur. 

Evrene ve seslere kulak verenler duyar 

yeniden o kutlu çağrıyı 

"Sabır ve namazla Allah'tan yardım isteyin. 

Rablerine kavuşacak ve 

O'na döneceklerini umanlar ve 

Allah'a gerçek bir saygı gösterenlerden 

başkasına namaz elbette ağır gelir" 

Sonra çağırır insanı, 

belki cennet kokusunu duyurmak içindir bu davet, 

belki kendi yanına çağırıyordur. 

İşte o ayet Secde et, yaklaş !

Eğil ve ben senin başını göklere erdireyim, 

yıldızları ayağına sereyim, 

sana gezmekle bitiremeyeceğin cennetler, 

sayamayacağın nimetler vereyim demektir bu. 

Secde et, vav ol, vay dememek için...