Söner saniyorsun sönmüyor i̇şte

Kış geldi bugün sağanak yağmurlarla...

Şimdi yağmurlar yağıyor yüzüme, 

Üzerime, İçime.

İçimdeki yangın yağmurla daha bir alevleniyor, 

Söner sanıyorsun sönmüyor İşte !

Tüm bu yangına rağmen çok üşüyorum.

Onsuzluk hem yakıyor hemde üşütüyor beni.

Bugün kışı yaşıyorum,rüzgarıyla yağmuruyla.

Yağmur Hep böyle çivi gibimi düşer ?

Ya rüzgar ?

Savurup götürecekmiş gibi delimi eser ?

İçinde fırtınalar kopuyordu göremediğim.

Çığlıklarını gözlerinden duyuyordum.

Susarken bile hüzün kokuyordu.

Neden girdiki hayatıma ?

Neden girmesine İzin verdim, 

Neden onu hayatıma soktum ki ?

Hadi benden geçtim, o neden geldi ?

Beni üzmek İçinmi yoksa kırmak İçinmi ?

Sebepsiz bir acı bıraktı bende, 

Şimdi herşey ya parça parça 

Yada bir tarafı eksik yaşıyorum.

Benim cesaretim vardı sevmeye 

Ama onun  zerre kadar sevilmeye cesaretin yoktu.

Ondan çok büyük bir sevgi beklemedim ki ben, 

Sadece birazcık sevgi.

Peki bumuydu sevmenin bedeli ?

Veya böylemi olmalıydı sonu ?

Yada sevmek için bir fiyat biçilirmiydi ?

Ödeyemem !

Yorgunum gücüm yok !

Bu zamana kadar yaşadığım yitik sevda kafi bana !

Biliyorum kalbimi 

Ondan başkasına teslim edecek gücüm yok.

Bir daha sevebilirmiyim ?

Sevsem de Onun gibi özel Olurmu ?

Bunlarım hiç biri önemli değil !

Ben artık kanayan bir sevda 

kanayan bir yürek istemiyorum.!

Seviyorum  onu olmasada asla olmayacak olsanda.

Ve zaferi kutlu olsun!

Mevsimlerimi değiştirdi, beni değiştirdi.!

OLMUYOR İŞTE

Güzel bir çilingir sofrası kurup

Kadehin dibini şişeye vurup

Hiç yoktan bir dünya günaha girip

Biter sanıyorsun bitmiyor işte

Şişede durduğu gibi durmuyor

Sevda yarasına merhem olmuyor

Galonla içsen de dünü silmiyor

Siler sanıyorsun,silmiyor işte

Aşkın yarasına olmuyor derman

Ne fayda yazılmış birkere ferman

İçipte kör kütük olduğun zaman

Geçer sanıyorsun geçmiyor işte

Ah edip karalar bağlayıncada

Sabahlara kadar ağlayıncada

Sel olan gözyaşın çağlayıncada

Durur sanıyorsun durmuyor işte

Delice sevdiğin açtıysa yara

Ümidi tüketip düştüysen dara

Tütünü bırakıp dönsen kubara

Söner sanıyorsun sönmüyor işte

Gözün görmesede gönül katlanmaz

Aşkın savurduğu çabuk toplanmaz

Hedefe varmayan oklar saplanmaz

Döner sanıyorsun dönmüyor işte

Der Dur@k’ım dostlar yara derinde

Düne dair birşey yok ki elimde

Yürekte ki sızı günün birinde

Diner sanıyorsun dinmiyor işte

Dur@k YİĞİT

Gönüllerin Ş@iri

KOCAELİ