Şi̇mdi̇den sallaniyorsun

sana yaza yaza

tüm mısraları kıtaları tükettim kalmadı ,

kalmadı bitti,bitti

sana sitem edecek kelimeler,cümleler.

ne düşünsem aynı,

ne desem aynı şeyler dökülüyor

sıcak süt içmiş misâli yanan dilimden.

düne dair iki kelime dahi

iyi şeyler yazmıyor kalemim .

yazamıyor haybeye tükettiğin

şu kısacık ömrümün tükenmişiliği bezgin.

ne zaman güzel şeyler yazmaya kalksam

gitmiyor dizlerim yürümüyor .

kuru ayaz’dan sonra yağmış

tutmuş kar üstünde patinaj misâli.

kalemin deydiği yerde nokta,

kalktığı yerde yine aynı nokta.

anlayacağın iki noktayı bile çok görmüş,

bir noktaya sığacak kadar

değersizleştirmişsin geçen zamanı

oysa hırçın bir denizin

çılgın dalgalarından çekip almıştım

seni gönül limanıma.

kürekleri olmayan küçük vapurda

bir sandal misâli kaybolmana

mani olmaktı tüm amacım.

ve sana düşen o limanda durmak,

çılgın dalgaların sükunetini beklemek,

zamanı geldiğinde de limandan demir almaktı.

Halbuki sonsuza kadar kalabilirdinde orada..

anahtarı sendeydi nede olsa.

misafirdin hep orda.

başımın üstünde yerin vardı.

bilmedin,bilemedin.

açık bırakıp kapıyı.

hırçın dalgalara dövdürdün,

bağrımıza,bağrımıza.

darbeler indirmelerine izin verdin

yıktın gönül iskelemizi fütursuzca.

ikimiz de altında kaldık.!

yaralandık su aldık ama batmadık daha.

oysa sen yeniden kucağındasın çaresizliğin.

bu limanda tanır herkes biribirini.

bir daha sana şefkat kucağı açılırmı sanıyorsun.

aldanıyor,yanılıyorsun bak.

bak işte şimdiden sallanıyorsun...

Durak YİĞİT

Gönüllerin Şairi

KOCAELİ