Bir Yaşamın Resmi

SEZAİ REMZİ DAYI HALKTAN ŞİKÂYETÇİ

Eğleşirken, bir terzi dükkânında

Kapı açıldı baktım bir adam

Yırtık pırtık eski püskü elbisesi

Bunu dikebilir misin dedi?

Terzi Zahir hiç itiraz etmedi

Çıkar, hallederiz dedi

İşimiz çok ve uzun deyip

Terzi makinesini çalıştırıp dalarken işine

O ile ben kaldım baş başa

Yüzlerde çizgiler kalın ve derin

İzleri var çektiği gördüğü kederin

Asırlar öncesinden bir kalıntı sanki

Karşımda durmakta şimdi

Bir anda ürperdim ve korktum

Son bir hamleyle topladım gücümü

Sordum sen kimsin?

Nerden gelip nereye gidersin?

Bana neden öyle bakıp korku salarsın?

Derken ölüm aklına gelir acı kokusu ile

İçinden geçer lakin benim düşmanın iki

Oda kendi nefsim ve lanet şeytan

Üstelik niye vursun beni durup dururken

Görünürde ne tabanca ne kesici alet

Yaklaş diye gür bir sesle bana seslendi

Sen dedi uzaktan takip ettiğim

Sen dedi sevgiyle yaklaştığım bir insansın

O ne bakış be hocam, böyle sevgi

Korku yumağı gibi

Şiir yazdığını biliyorum

Şiirlerini çok seviyorum

Sana anlatayım beni de

Şiirinle resmet anlatayım dinle

Çok söyleyeceğim var dedi

Kafamı olur anlamında sallamamla ekledi

Ben insanları oldukları gibi kibirsiz, çıkarsız

Hatalarıyla saflıklarıyla sevdim

Bir türlü ya kendimi anlatamadım

Yâda anlamadılar, dürüstü dürüstlüğü sevmediler

Muhbire değer verip doğruya değer vermediler

Doğruyu söyledim taşladılar

Yılmadım kötüden korkmadım

Sopa yedim kafamı kırdılar değneklerle

Dönmedim doğru yoldan 

Döndüremediler hak bildiğim yoldan

Hastaneler, bunun üstü eski

Parası yoktur diye almadılar

Tedavime yanaşmadılar

Dost bildiklerim ise çoktan sıvıştı

Kaçtı gitti gelip de kapımı çalmadılar

Halin nedir diye sormadılar

Bir sıcak evim 

Evimde bir sıcak çorbam 

Tarhana, mercimek olmadı 

Aşka vaktim hiç bulunmadı

Yaşayan bir ölü sandı herkes

Devamla anlattı

Senin içinden geçirdiğin gibi

Tarihi bir kalıntıyım belki

Ama Halkın gözünde değersiz

Yürüyen korku filmi miyim?

Yoksa ben diye sordu

Ben durdum, o durdu, zaman durdu

Yok dedim diyebildim 

O ise yurdumda, kendi halkımdan gördüğüm

Uğurlarında can verip ölürüm dediğim

Kişilerden gördüğüm kötülüğü

Düşman dediklerimden görmedim 

Çok kahırlı kızgın bir dille

Ve devamıyla dedi ki

Suç bendemi onlarda mı?

Bunu ben bugüne kadar çözemedim

Bu halleri gördüm göreli bildim bileli

Hiçbir şeye gülemedim

Söyledim Garip Kul Lakabımla

Sende Yaz ki Garip Kul Lakabınla

Ben anlatamadım

Sen anlat anlatabilirsen

Halkım dediğim bu Halka

Terzi işini bitirip borcun yok diye 

Verirken elbisesini söyledim ona 

Bende anlattım işte seni Sezai REMZİ dayı

Anlattım Halkıma

Bu şiirimde, Hikaye/Roman tadında

Memnun mesut hadi eyvallah

Dedi bana 

Karıştı caddeler

Karıştı sokaklara

Sonrasında daha neler göreceğiz

Daha neler çıkacak karşımıza

Devamı gelecek

Caksu 1986/ Düzenleme/2015 /19.03.