Sevgi̇

Sevgi Bir kimseye veya bir şeye 

muhabbet besleme hissidir o.

Kimilerinin girdabına tutulup, 

deli divane olduğu içinden çıkılamayan bir labirent.

Kimilerininse kadrini pek bilmediği 

insanın doğasında bulunan bir cevher.

Tanımanın ve tahrif etmenin ötesine 

pek geçemediği bir anafor.

Tutulanı sonu gelmeyen serseri hayallere duçar edip, 

tutanı gökyüzünde yıldızlar kadar berrak ve özgür kılan…

Sevmek insanın kendi kendisini aşmasında gizlidir.

O zaman karşılık beklemeden sevmenin 

seyrü'seferi tamamlanmış olur.

O zaman, diller aşka gelmeden 

yüreğin volkanıyla parıldayan gözler konuşur.

İnsana hayat veren, onu kendi çıkmazından kurtaran,

yüce ve asil bir varlık haline getiren düşünüşün 

yaşama geçirilmiş versiyonunu sergilenmiş olur.

O zaman teslim olmuştur tüm isyankâr duygular. 

İşte o zaman mutmain olmuştur,

gönül ateşinin kor haline getirdiği maşuklar.

Dumura uğramış anlayışlar, duygular, heyecanlar,

nefretler silsilemizde ilk ve 

en öncelikle uğranılması gereken Durak 

" Sevgi Durağıdır."

Mazeret beyan etmenin asla kabul edilmediği olmazsa olmaz.

Eğer bu sevgi ise zaten orada durup düşünmenize gerek yok.

Yeter artık bitsin,boş ümitler hayaller

Kes gitsin hesabı gerek yok didişmeye

Kalmadı ihtiyacım ne Bahar'a,ne Yaz'a

Hazan vurdu bağımı dönüştürdü ayaz'a

Tahammül edilmiyor çekilmez onca naz'a

Pes ettim razı oldum sebebsiz ayrılığa

Dönme devranım dönme dönersen kahrolasın...