Yemeklerin tadı lezzeti ve  virüs düşmanı en doğal ilaç, Antibiyotik, kalsiyum kaynağı.. v.s. Acaba, soğanın marifetlerinin hepsi bu kadar mı?..

 Ne dersiniz?..    Siz de, “SOĞAN” sever misiniz? Ya! “Soğanın sırrı” nedir, bilir misiniz?.. 

         Şayet; merak ediyorsanız, buyurun soğanı biraz daha yakından tanıyalım...  Sözde çok iyi bildiğimiz, tanıdığımız ve bazan  çiğ, bazan da pişmiş olarak yediğimiz soğan…

         Hani şu, hepimizin yakından bildiği, fakirin ise ekmeğinin katığı olan “ACI SOĞAN!..” ile insanın dünyevi ve uhrevi yaşamı arasındaki  gizli ilişkisi nedir?..

 

 S  O  Ğ  A  N    V E     İ N S A N !!!

 

ŞİİR NO: 30              6-KASIM-2008

 

İnsan, soğan gibidir; hepsinin, “kabuğu!” var,

Kimine, geniş gelir; bu kabuk, kimine dar;

Pek çok nimet bulunur, şu Dünya sofrasında,

GÜL’ünün, son yemeği; soğan da, çok hikmet var...

 

Kiminin bu kabuğu; ne de çabuk, soyulur,

Soyuldukça, kat kat; bir alt tabaka bulunur.

En alt tabaka, ki; onda, cevhere varılır,

Bütün tabakaları korur, incecik bir zar...

 

Kiminin kabuğunu; ne de, çok zordur, soymak,

Kabuktan, içe geçip; gizli sırları, açmak.

İşte; lâyıktır, bu kabukları parçalamak!..

Ne, böyle bir kabuktan; ne, içinden olur kâr...

                         

Kabuğu soyulan soğan, misaldir.. insana,

Kabuklar açıldıkça; emsaldir.. evliyaya.

Açılmayan kabuk, kalbi uğratır.. hüsrana,

Arif olanlara, bir soğan dahi; olur..  yâr...

                        

Kabuklar, insanların RABB’ine giden.. yoldur,

Açılan, her kabukla; biraz küçülen.. KUL’dur.

Kabuktan, ÖZ’e varmak.. kullar için, LÜTÛF’tur;

Nefisten, gönüle yol.. bir soğanda bile, var...

                       

“Ey, Sultanım!..”  NAZAR ET, kabuğumu soyayım.

Yanıma; ana, baba, eş ve soyu alayım;

Himmetinle; O, “YOKLUK DENİZİ”ne dalayım,                                                                                                                                  Bizler; sonra, HAŞİR GÜNÜ, olmayalım naçar !..

 

Soğanlar, acısını; neden, içinde saklar?..

Mürsel, bu acıdan; şimdi, bir çok  ŞEY’ler anlar!..

Tövbe etti; bu gafil, “sensiz günlere!” ağlar,

Bir soğan bile, bu KITMİR’ini sana bağlar...

01-Mart-1994) SAAT: 05:15 Naldöken-Karşıyaka/İZMİR. 

Mürsel Münevveroğlu.  munevveroglu@hotmail.com