Padi̇şahin i̇şi̇ ne

- Sultan Murat Han o gün bir hoştur. 

- Telaşeli görünür. 

- Sanki bir şeyler söylemek ister sonra vazgeçer. 

- Neşeli deseniz değil, üzüntülü deseniz hiç değil. 

- Veziriazam Siyavuş Paşa sorar:

- Hayrola efendim, canınızı sıkan bir şey mi var?

- Akşam garip bir rüya gördüm.

- Hayırdır inşallah?...

- Hayır mı şer mi öğreneceğiz.

- Nasıl yani?

- Hazırlan, dışarı çıkıyoruz.

- Ve iki molla kılığında çıkarlar yola. 

- Görünen o ki, padişah hâlâ gördüğü rüyanın tesirindedir 

- ve gideceği yeri iyi bilir. 

- Seri, kararlı adımlarla Beyazıt'a çıkar, döner Vefa'ya, 

- Zeyrek'ten aşağılara sallanır. 

- Unkapanı civarında soluklanır. 

- Etrafına daha bir dikkatle bakınır. 

- İşte tam o sırada yerde yatan bir ceset gözlerine batar, 

- sorarlar Kimdir bu ?

- Ahali:

- Aman hocam hiç bulaşma, derler.

- Ayyaşın menhusun biri işte!...

- Nerden biliyorsunuz?

- Müsaade et de bilelim yani. 

- Kırk yıllık komşumuz...

- Bir başkası tafsilata girer:

- Biliyor musunuz, der. 

- Aslında iyi sanatkârdır. 

- Azaplar Çarşısında çalışır. 

- Nalının hasını yapar... 

- Ancak kazandıklarını içkiye, fuhuşa harcar. 

- Hem şişe şişe şarap taşır evine, 

- hem de nerde namlı mimli kadın varsa takar peşine

- Hele yaşlının biri çok öfkelidir:

- İsterseniz komşulara sorun, der. 

- Sorun bakalım onu bir cemaatte gören olmuş mu?

- Hâsılı, mahalleli döner ardını gider. 

- Bizim tebdili kıyafet mollalar kalırlar mı ortada ?! 

- Tam vezir de toparlanıyordur ki, padişah keser yolunu:

- Nereye?

- Bilmem, bu adamdan uzak durmayı yeğlersiniz sanırım.

- Millet bu, çeker gider. Kimseye bir şey diyemem...

- Ama biz gidemeyiz, şöyle veya böyle tebaamızdır. 

- Defini tamamlamak gerek.

- İyi ya, saraydan birkaç hoca yollar, kurtuluruz vebalden.

- Olmaz, rüyadaki hikmeti çözemedik daha.

- Peki, ne yapmamı emir buyurursunuz?

- Mollalığa devam... Naaşı kaldırmalıyız en azından.

- Aman efendim, nasıl kaldırırız?

- Basbayağı kaldırırız işte.

- Yapmayın, etmeyin sultanım, bunun yıkanması, paklanması var. 

- Tekfini, telkini...

- Merak etme ben beceririm. 

- Ama önce bir gasilhane bulmalıyız.

- Şurada bir mahalle mescidi var ama...

- Olmaz, vefat eden sen olsaydın nereden kalkmak isterdin?

- Ne bileyim, Ayasofya'dan, Süleymaniye'den, 

  en azından Fatih Camii'nden...

- Ayasofya ile Süleymaniye'de devlet erkânı çoktur. 

- Tanınmak istemem. Ama Fatih Camii'ni iyi dedin. 

- Hadi yüklenelim...

- Ve gelirler camiye. 

- Vezir sağa sola koşturur, kefen tabut bulur. 

- Padişah bakır kazanları vurur ocağa... 

- Usulü erkânınca bir güzel yıkarlar ki; 

- naaş, ayan beyan güzelleşir sanki. 

- Bir nurdur, aydınlanır alnında. 

- Yüzü sâkilere benzemez. 

- Hem manalı bir tebessüm okunur dudaklarında. 

- Padişahın kanı ısınmıştır bu adama, vezirin de keza... 

- Meçhul nalıncıyı kefenler, 

- tabutlar, musalla taşına yatırırlar. 

- Ama namaz vaktine bir hayli vardır daha... 

- Bir ara vezir sıkıntılı sıkıntılı yaklaşır.

- Sultanım, der. Yanlış yapıyoruz galiba...

- Nasıl yani?...

- Heyecana kapıldık, 

- sorup soruşturmadan buraya getirdik cenazeyi. 

- Kim bilir belki hanımı vardır, belki yetimleri?

- Doğru! Öyle ya, neyse... 

- Sen başını bekle, ben mahalleyi dolanıp geleyim.

- Vezir, cüzüne, tespihine döner, 

- padişah garip maceranın başladığı noktaya koşar. 

- Nitekim sorar soruşturur. 

- Nalıncının evini bulur. 

- Kapıyı yaşlı bir kadın açar. 

- Hadiseyi metanetle dinler. 

- Sanki bu vefatı bekler gibidir.

- Hakkını helal et evladım, der. 

- Belli ki çok yorulmuşsun.

- Sonra eşiğe çöker, ellerini yumruk yapar, şakaklarına dayar... 

- Ağlar mı? Hayır. Ama gözleri kısılır, hatıralara dalar belki. 

- Neden sonra silkinip çıkar hayal dünyasından...

- Biliyor musun oğlum? diye dertli dertli söylenir... 

- Bizim efendi bir âlemdi, vesselam... 

- Akşamlara kadar nalın yapar... 

- Ama birinin elinde şarap şişesi görmesin; 

- elindekini avucundakini verir satın alırdı. 

- Sonra getirip dökerdi helaya!...

- Niye?

- Ümmeti Muhammed içmesin diye...

- Hayret!?.

- Sonra, malum kadınların ücretlerini öder eve getirirdi. 

- Ben sizin zamanınızı satın aldım mı ? 

- Aldım! derdi. 

- Öyleyse şimdi dinlemeniz gerek... 

- O çeker gider, ben menkıbeler anlatırdım onlara.

- islamı anlatırdım  ilmihal okurdum...

- Bak sen! Millet ne sanıyor hâlbuki...

- Milletin ne sandığı umurunda değildi. 

- Hoş, o hep uzak mescitlere giderdi. 

- Öyle bir imamın arkasında durmalı ki derdi. 

- Tekbir alırken Kâbeyi görmeli...

- Öyle imam kaç tane kaldı şimdi?

- İşte bu yüzden Nişancıya, Sofular'a uzanırdı ya... 

- Hatta bir gün; Bakasın efendi, dedim. 

- Sen böyle böyle yapıyorsun ama komşular kötü belleyecek. 

- İnan cenazen kalacak ortada...

- Doğru, öyle ya ?...

- Kimseye zahmetim olmasın deyip, 

- mezarını kendi kazdı bahçeye. 

- Ama ben üsteledim. İş mezarla bitiyor mu, dedim. 

- Seni kim yıkasın, kim kaldırsın ?

- Peki, o ne dedi ?

- Önce uzun uzun güldü, sonra; 

- Allah büyüktür hatun dedi. 

- Hem padişahın işi ne ?