Halk edebiyatımızda saz şairleri arasındaki atışmalar, taşlamalar gibi karşılaşmalarda âşıklar söyleyecekleri dörtlüklerde dudak seslerinden (b, f, m, p, v) harflerini kullanmazlar. Dudak-değmez saz şairleri arasında karşılaşmalı yapıldığı gibi verilecek bir ayağa göre tek bir saz şairi de kendi başına “Dudak-değmez dalında hünerini gösterebilir. Bunun için de iki dudak arasına bir iğne konur. Yanılma hâlinde iğne dudağa batarak kan çıkmasına yol açacağından, hakemlik yapanlara karşı bir itiraz söz konusu olmaz.

Bir lebdeğmez örneği:

 

 

 

 

AŞIK YÜREĞİ ( leb değmez)

 

Yardan yana güzel söz geldiğinde  

O an yare kânar aşık yüreği

Yar onun yüzüne az güldüğünde 

Kor ateşte yanar aşık yüreği 

 

Dokununca yarin tel tel saçına 

Razı gelir artık gönül göçüne 

Yarini doldurur kendi içine 

Kendini yar sanar aşık yüreği 

 

Unutur anında geçen dününü 

Yare adar geri kalan gününü 

Şanıdır yar ondan alır ününü 

Tahttan tahta konar aşık yüreği 

 

İyi hoştur yari yüze gülünde

Dalar suya gider aşkın selinde

Yardan ona acı sözler gelende

Ağustos da donar aşık yüreği 

 

Kader ayrılıktan yana olanda

Hasret takılırda kalır kolunda

Açılır aşığın yara solunda

İçten içe kanar aşık yüreği 

 

Murat meral ( Muradı )