Card image cap
Kivilcimlari kalir özlersi̇n

Bunca yıl yaşanmış,birliktelikte çekilmiş onca fotoğraf 

dinlenilmiş müzik,anılar,küçük notlar,

mesajlar,o kadar sevme, 

sevişme, öpüşme, gülüşmeden sonra birden bire

aslında iki yabancı olduğunuzu fark edersiniz.

Çok keskin, çok ani, yakıcı bi andır o an.

Neredeyse ruhunun yarısını paylaştığın insan, 

ne zaman,nasıl birdenbire değişti böylesine?

Ne zaman, öldü? Kim aldı?


Kalbinden söküp atar gibi atarsın onu.

Ellerin titrer, canın çok acır,

kaburgaların ezilir ağrıdan, 

ama atmak zorunda kalırsın.

Atmak zorundasındır. 

Yoksa nefes alamazsın ki,ölürsün.

O kalbinde kalırsa, ölürsün…


Günlerce, aylarca, hatta yıllarca çabalarsın.

Onu silmek, onu unutmak için, 

olağanüstü bir çaba gösterirsin.

Hatta her yolu denersin, her yolu. 

En iğrenç insanlara yavşar,tanımadıklarınla sevişir,

olmadık kişilerin yanına sığınırsın.

Ruhunun acısı dinsin diye 

bedenine bambaşka bedenleri sararsın,olmaz..!!

Olmaz.


Çünkü ne zaman hah unuttum, kurtuldum desen,

en olmadık bir yerden küçük bir fotoğraf çıkar;

Umulmadık yerde Onu görünce

bütün çabalarına rağmen 

bedeninde sanki depremler olur.

Yıkılır her şey tekrar başa döner.

O gülümseyişi görüp, 

onca anıyı hatırlayınca,fark edersin ki 

boşuna koşmuşsun ama 

olduğun yerde kalmışsın hep.


Saatlerce koşup nefes nefese kalmış,

ama olduğun yerde tıkılı kalmışsındır;

Bakarsın ki

tek bir adım dahi ileri gidememişsindir.

O kadar zaman geçmiş, 

o kadar insanı bedenine bastırmış,

unutmaya silmeye çok çabalamışsındır nafile..

Bir işe yaramamıştır..


Bütün o çabayı küçük bir fotoğraf yıkıp geçer.

Canın acır..

En kötüsü de,imkansızı özlersin.

Kokusu yanaklarını sarmışken, 

onu gülüşünden tekrar öpebilmeyi.

Kıvılcımları hep kalır...

Özlersin.

Özlersin