Türkiye ruhumuzdur, İstanbul bedenimiz

Odur cümle âlemde yaşama nedenimiz

Kadim mabetleriyle canımızdır İstanbul

Bayrağıma renk veren kanımızdır İstanbul!

Fatih'in yadigârı, zamanı aşandır o!

Gömleklere sığmayan, kabından taşandır o!

Medeniyetimize giden yolda eşiktir

Mâziden istikbâle bir köprüdür, beşiktir

Bugünlerde bir başka heyecan içindedir

Kaybolan senelerin, idrakin göçündedir

Şişli'nin, Kadıköy'ün şimdi  iki yüzü var

Hem kelin hem fodulun her tarakta bezi var

Bu kadim dünya şehri mâzisini arıyor

Düşündükçe içini bir heyecan sarıyor

Bugününden dertlidir, yarından umutludur

Karacaahmet bile ondan daha mutludur

Düştüğü kör kuyudan kurtulmayı bekliyor

Bir el uzansın diye ha bire emekliyor

Ağır kış geçiriyor, yazından uzak şimdi

Maskelere bürünmüş, yüzünden uzak şimdi

Ey dünyanın başkenti, ey muhabbet diyarı!

Doğsun beklenen güneş, gece son bulsun gayrı!

Ey başkentler başkenti, vefa senin adındır

Silkinerek doğrulmak yegâne muradındır

Son bulacaktır elbet yanışın, yanılışın

Gonca güler boy verdi, hükmü kalmadı kışın

Sözünün erisin sen, sözüne döneceksin

Ey Fatih'in gözdesi, özüne döneceksin

Umudun ateşini güç yetmez söndürmeye

O gün millet koşacak acını dindirmeye

İstanbul'un hasreti son bulacaktır elbet

Hakkı gasp edilenler hak alacaktır elbet

Milletin aslanına aslan payı düşecek

Birileri aynada kediye dönüşecek

Yanmaya hasret kaldı, bu şehrin kandilleri

Kıyama kalkanların çözülecek dilleri

Zamanın mahkumları, zamanı aşacaktır

Kabına hapsedilen, kabından taşacaktır

Fetret devriydi deyip unutacak dününü

Mâziye perde çekip gün edecek gününü

Yeni bir gün doğacak, gülümseyecek surlar

Büyük tecrübelere dönüşecek kusurlar

Nice güller açacak Fatih'in mezarında

Sevgi paylaşılacak kardeşlik pazarında

Yere sağlam basanlar, geçecekler sıratı

Yitiğini bulmaktır İstanbul'un muradı

Feraset timsalidir, bu millet değil koyun

Hak yerini bulacak, bozulacaktır oyun

Gecenin üzerine güneş doğmayı bekler

Hiçbir şey zayi olmaz, boşa değil emekler

Gün ha doğdu, doğacak; ufuklar sisli değil

Yarınlar umut dolu, yürekler yaslı değil

Unutanı unutmak,  en büyük özelliğin

Ortaya çıkacaktır efsunlu güzelliğin

Artık dinsin gözyaşın, içinden kederi at!

Sen Aslı, millet Kerem; uzak değildir vuslat

Sana kavuşmak yakın, fecir vaktidir şimdi

Hakk'a adanmışların ecir vaktidir şimdi

Yine yeni, yeniden bir destan yazılacak,

Suyu görecek millet, teyemmüm bozulacak

Şehrin ufuklarına güneş doğacak elbet

Aydınlık, karanlığı o gün boğacak elbet

Bu şehir pek yakında mâzisine dönecek

Güneş doğduğu vakit el feneri sönecek

                                               M. NİHAT MALKOÇ