Bir fincan kahvenin, hatırı kalmadı artık

Bardaklar çatlak, Bardaklar kırık sanki

Bakışlar, gülüşler ,deyişler olmuş sahte


Akraba, akrabaya kin tutar

Dostuna, arkadaşına, güvenmez kimse


Aralara girmiş kırgınlık küskünlük


Kırılmış gönüller,  bir hiç uğruna


Şu dışarıda yağan kar gibi

Beyaz değil, ak değil dostluklar


Güzelliğini alacağına

Buz gibi kalan, ayazını almış çoğumuz

Dostlukların


Güneş, sanki küsmüş 

İnsanlığa, insanlığımıza


Çalı, çırpı arasında kaybolmuş

Sanki bir çok şey 


Alarmlar  çalıyor

İnsanlığa, insanlığımıza


Çiçekler, aynı kokmuyor

Havalar aynı, solunmuyor


Sanki, vicdanlar  sessiz

Kararmış, sanki vicdanlar

Vicdanlar, umarsız

Tozlu raflara kalkmış


Ayın parıltısı 

Düşmek istemez üstümüze


Ruhlarımız, kararmış sanki


Bir kibrit çakalım aydınlığa

Bir mum, bir çıra yakalım

Bir lamba yada


Sokak lambaları 

Aynı aydınlatsın hepimizi

Güneş ısıtsın, ay yol göstersin


Kötülüğü, yakıp, yıkıp kül edelim


Duam odur ki

Herkes birbirini, çıkarsız sevsin


Senki insansın  

Her şeye rağmen,  güzellik istersin


Cengiz AKSU-26.12.2018