Hayatin anlami

Bir yerlerde tıkanıp kaldığında hayat, 

soluk almak güçleştiğinde, yüreğin susup, 

mantığın sürüklemeye başladığında ayaklarını, 

dağlara dönmeli yüzünü insan. 

Yeni patikalar, yeni yollar seçmeli, yüreğini ferahlatacak; 

yeni insanlarla tanışmalı, yeni keşifler yapacak... 

Hep isteyip de, bir gün yaparım diye ertelediği ne varsa, 

gerçekleştirmeyi denemeli!

**

Her geçen gece, ölüme bir gün daha yaklaştığını

zamanın bir nehir, kendisinin bir sal olup da, 

O dursa da yolculuğun devam ettiğini anlamalı. 

Baş döndürücü bir hızla geçiyorsa birbirinin aynı günler, 

her akşam aynı can sıkıntısıyla eve giriliyorsa, 

değiştirmeye çalışmalı bir şeyleri 

küçük şeylerle başlamalı belki;örneğin, 

bir kaç durak önce inip servisten, 

otobüsten;yürümeli eve kadar, 

yüreğine takmalı güneş gözlüklerini

gördüğünü hissedebilmeli!

**

Sağlığını kaybedip, ölümle yüz yüze gelmeden önce,

değerli olabilmeli hayat ! 

İlla büyük acılar çekmemeli,

küçük mutlulukları fark etmek için ! 

Başkasının yerine koyabilmeli kendini ; 

ağlayan birine "gül", inleyen birine "sus" dememeli ! 

Ağlayana omuz, inleyene çare olabilmeli !

**

Şu; adaletsiz, merhametsiz dünyaya ayak uydurmamalı

sevgisiz, soysuz kalarak ! 

Dikeni yüzünden hesap sormak yerine gülden, 

derin bir soluk alıp, hapsetmeli kokusunu içine... 

Güneşin doğuşunu seyretmeli arada bir, 

seher yeli okşamalı saçlarını... 

Karda, yağmurda;sevincine, coşkusuna fırtınada boranda 

öfkesine,isyanına ortak olabilmeli doğanın !

**

Bir çocuğun ilk adımlarında umudu 

bir gencin düşlerinde geleceği 

bir yaşlının hatıralarında geçmişi görebilmeli ! 

Çalışmadan başarmayı, sevmeden sevilmeyi, 

mutlu etmeden mutlu olmayı beklememeli !

**

Ama küçük, ama büyük 

her hayal kırıklığı, her acı bir fırsat yaşamdan 

yeni bir şeyler öğrenebilmek için;kaçırmamalı ! 

Çünkü hiç düşmemişsen, 

el vermezsin kimseye kalkması için, 

hiç çaresiz kalmamışsan,dermanı olamazsın dertlerin 

ağlamayı bilmiyorsan,neşesizdir kahkahaların

merhaba dememişsen,anlamsızdır elvedaların...

**

Ne, herkesi düşünmekten kendini, ne 

kendini düşünmekten herkesi unutmamalı ! 

Bilmeli; çok kısa olduğunu hayatın

hep vermek ya da hep almak için... 

Sadece, anlatacak bir şeyleri olduğunda değil,

söyleyecek bir şey bulamadığında da dinleyebilmeli !

Aklı ve kalbiyle katılabilmeli sohbetlere...

Hafızası olmalı insanın hiç değilse, 

aynı hataları,aynı bahanelerle tekrarlamaması için ! 

Soruları olmalı,yanıtları bulmak için bir ömür harcayacak ! 

Dostları olmalı, ruhunun ve zihninin sınırlarını zorlayacak !

**

Herkese yetecek kadar büyük olmalı sevgisi; 

ama,kapasitesi sınırlı olmalı yüreğinin ki, 

hakkını verebilsin sevdiklerinin; 

zaman bulabilsin; bir teşekkür, bir elveda için... 

Yaşam dedikleri bir sınavsa eğer; 

asla vazgeçmemeli sevmek ve öğrenmekten;ama, 

herkesi sevemeyeceğini de her şeyi bilemeyeceğini de 

fark edebilmeli insan ! 

Tıpkı, her şeye sahip olamayacağı gibi...

Zamanın ninnisiyle, uykuda geçirmemeli hayatı !