Biçare mi kaldında, durgun akarsın

Olur olmaz şeylere,  kafa takarsın

Ateş yokken dumansız,  nasıl yanarsın

Kışlarını bahara,  çevirsen gönül


Dillerim susup durur, sen hep söylersin

Kendi içinde bazen, kendin eylersin

Ne çabuk yaralanır, ne çok küsersin

Gayrı affetmeyi de, öğrensen gönül


Ben senin derdinden pek, anlayamadım

Sen dağıttın ben lakin, toplayamadım

Bin kez yudum da seni, paklayamadım

Ne çok yordun sen beni, bir bilsen gönül


Bazen tanıyamamki,  el gibisin sen

Taşıp bendini yıkan, sel gibisin sen

Esip tarumar eden, yel gibisin sen

Şu tavrına bakıpta, bir görsen gönül


Derdime dert ekleme, sen bir şöyle dur

Ömür saatini hep, mutluluğa kur

Af dilersen Mevladan, günahları yur

Sabrın sonu selamet, bekle sen gönül


Sabaha gülen yüzle, uyanmak varken

Dünyada yaşantımız, bu kadar darken

Ömür denen sermaye, durmaz akarken

Vaktin varken Mevladan, istesen gönül