Card image cap
Çaresi̇z

Akşam olup herkes eve girince
Köşelerde ağlıyorum çaresiz
Çekilirmi bilmem bu hayat böyle ?
Tek başıma yaşıyorum çaresiz

Geçmişim toplanıp gelir gözüme
Tattım acıları kattım özüme
Ermedim hayatın birkez düzüne
Yokuşları aşıyorum çaresiz

YÂR’den ayrılmışım çekerim küşüm
Her olur olmaza boyun büküşüm
Vurdukça delinir yaralı döşüm
Bu halıma şaşıyorum çaresiz

Sanki diken bana yorgan yastığım
Sabır deyip bağra taşlar bastığım
Akan yaşlarıma şahit yastığım
Özlerimden taşıyorum çaresiz

Ömür miadı doldu çevirdim yönüm
Hiç iyi değildi geçmişim dünüm
Çile çekmek ile geçti hep günüm
Acılarla yaşıyorum çaresiz

Der Dur@k’ım artık olamam gani
Yalandır bu dünya insanlar fani
Nerede görmedim huzursa hani
KADER deyip susuyorum çaresiz

Dur@k YİĞİT
Gönüllerin Ş@iri
KOCAELİ