Çaresi̇z

*

Akşam olup herkes eve girince

Köşelerde ağlıyorum ÇARESİZ

Çekilirmi bilmem bu hayat böyle ?

Tek başıma yaşıyorum ÇARESİZ

*

Geçmişim toplanıp gelir gözüme

Tattım acıları kattım özüme

Ermedim hayatın birkez düzüne

Yokuşları aşıyorum ÇARESİZ

*

YÂR’den ayrılmışım çekerim küşüm

Her olur olmaza boyun büküşüm

Vurdukça delinir yaralı döşüm

Bu halıma şaşıyorum ÇARESİZ

*

Sanki diken bana yorgan yastığım

Sabır deyip bağra taşlar bastığım

Akan yaşlarıma şahit yastığım

Özlerimden taşıyorum ÇARESİZ

*

Ömür miadı doldu çevirdim yönüm

Hiç iyi değildi geçmişim dünüm

Çile çekmek ile geçti hep günüm

Acılarla yaşıyorum ÇARESİZ

*

Ölünce kıymeti bilirler derler

El bilmez değeri bilirmiş yerler

Vicdanı,isyanı yere sererler

Nefretimi kusuyorum ÇARESİZ

*

Der Durak’ım artık olamam gani

Yalandır bu dünya insanlar fani

Nerede görmedim huzursa hani

Kader deyip susuyorum ÇARESİZ

*

Durak YİĞİT

Gönüllerin Şairi

KOCAELİ

Gidince ardından ağlarım sanma

Ben yandım be canım istemem yanma

Ölürsem’de bile adımı anma

Karaları bağlıyorum ÇARESİZ.