Bunu böyle bi̇l yeter

Sen baharın yağmurla getirdiği içimdeki özlemdin, 

sen çiğ tanesi kadar saf ve 

ne olduğunu asla anlayamadığım yanımdın benim. 

Denize düşüp de ıslanmaktan korkutuğum 

savaşımdın yüreğimde..

Özlemini her gece koynumda hissettiğim ve 

hiçbir zaman seni sevmekten vazgeçmediğim için özeldim. 

Sonra gözlerinle yüzüme baktığında,yada 

her kavga edişimizde fırtınalar kopardı yüreğimde, 

sen hiç bilmezdin. 

Benim susuşum,senin kaçışını desteklerdi belki de. 

Belki de gerçekten söyleyemediğim sözlerle doldu kalbim, 

sen her seferinde gün batışını anımsattın bana, 

onun kadar güzel,onun kadar huzur verici. 

Aslında hem onun kadar uzaktın,

hem de yakınımda hissettim seni, 

uzanıp tutacak kadar yakınımda.

Uzaktan sevmeyi hiç sevmiyordum 

ama uzaktan sevmek zorundayım. 

Kimse bilmemeliydi seni sevdiğimi , 

sonra kopup giderdin benden,

arkadaş bile kalmazdın bilirdim. 

Bir sevdiğin vardı konuşurlarken duymuştum. 

Sonrada sen anlattın bana sevgilini. 

Hiç görmediğim birinden nefret ettim onu sevdiğin için. 

Ve sonra dayanamaz oldu gönlüm bu ağırlığa. 

Seni görmekten acımaya kanamaya başladı bi-çare yüreğim. 

Tükeniş başladı benim için ömrümün baharında.

Çok tatlıydın,o gülen koskoca gözlerinle rüyalarımda gördüm seni. 

Kumsalda dolaştığımızı,ay ışığında dans ettiğimizi gördüm 

her gerçeğe dönüşümde,hayaller biraz daha 

uzaklaşmaya başladı benden. 

Artık biliyordum seni benden ayıracak hiçbir şey kalmamıştı. 

Yüreğimden seni söküp atacak hiçbir güç bulamadım.

Bir sonbahardı hatırlıyorum. 

Sararmış yapraklar caddelerde telaşlı insanlarla doluydu 

ben ilk kez hatırlıyordum yaşamanın ne demek olduğunu. 

Kuşların öttüğünü fark ettim ve denizin mavi olduğunu 

dünyanın senin etrafın da dönmediğini. 

Hala seni seviyorum, seni her gördüğümde 

yüreğim kanatlanıp uçacakmış gibi hissediyorum. 

Ama artık biliyorum Aşk tek kişilikte yaşanabiliyormuş. 

Bunu anladığım günden beri sen daha yakınsın bana. 

Belki de beklediğim buydu kendime güvenmemdi. 

Şimdi her şeyi fark ederek yaşıyorum ve 

her şeyin tadına varıyorum,

ama hala bir yerim eksik biliyormusun. 

Ama bende biliyorum ki hiçbir şey eksik kalamaz. 

Elmanın bile iki yarısı vardır

ve benim eksik tarafım sensin.

Ne şiirler yaz bana,

Ne de şarkılar söyle,

Ne yüreğinde yer ver,

Ne düşün taşın böyle,

Sevgilim olmadı de,

Candan sevdiğim öyle,

Şahidimiz mi var ki, 

İnkar etsen kim duyar ?

Seni canımdan da çok, 

Sevdiğimi bil yeter...!!

Bu sevdanın yükünü,

Kaldıramaz bu yürek,

Çok dağları aştım Yar,

Gözyaşımı dökerek.

Mecnun gibi sinemden,

Yüreğimi sökerek,

Unutmadım ben seni,

Bunu böyle bil yeter,

Sana olan bu Aşkım 

Ancak kabirde biter.

(( Yazı alıntıdır ))