Bi̇tsi̇n bu hasretli̇k

Bu akşam efkarlı efkarlı bir türkü söyleyerek 

yalnızlığıma sessiz ve sensiz yürüyorum sokaklarda. 

İçimdeki tek his koşmak sana sarılmak, 

öpmek, koklamak kokunu ruhumda hissetmek. 

Sensizliğe, 

yalnızlığıma hasretime yakıyorum bir sigara daha, 

ve soruyorum niçin bu hasretlik ?

Beraberce mutlu mutlu birbirimizin gözlerine bakarak 

sen üşüdüğünde bana sarılarak ikimiz bir bedende olsaydık. 

Patlamış mısırımızla loş ışıkta filmimizi seyretseydik. 

Senin beni seviyormusun sorusuna 

yüz defa bin defa evet deseydim. 

Ama yoksun yine yoksun.  

Hasretin iyi tarafı da var biliyormusun ?  

Sevgilim. 

Küçücük bir kıvılcım olan aşkımı 

kocaman bir yanardağ haline getirdi. 

Her saati, her dakikayı, 

her saniyeyi kısacası her anı senle yaşamayı öğretti. 

Geceleri ay ışında parıldayan yıldızlara benzetiyorum seni, 

sanki oradan bana bakıyormuşsun, 

bana gülüyormuşsun gibi bende sana gülüyorum. 

Sonra birden gülüşünü canlandırıyorum hayalinde 

sağıma bakıyorum,soluma bakıyorum yoksun yanımda 

üzülüyorum, kahroluyorum.

Aramızda sıra sıra dağlar var 

ikimizde bunu biliyoruz ama 

ikimiz şunu da biliyoruz ki aramızda 

sıra dağlar kadar büyük bir sevda var. 

Sevdamsın, sevdiğimsin, her şeyimsin.

Aşkı aşk yapan sevgiliye kavuşma arzusu ile 

günleri saydıran hasret bana bir şey daha öğretti 

ey sevdiceğim. 

Aramızda ne kadar mesafe olursa olsun uzaklığın, 

mesafenin benim sana olan sevgimi yok edemeyeceğini. 

(Aklıma Gökhan Güneyden Aramızda sıra dağlar var şarkısı geldi.) 

Sende bana özlem duyar mısın? Ey sevdiğim. 

Sende benim gibi her anını benle beraber yaşıyor musun ? 

Sende bitmeyecek bir özlemle benim yolumu gözlüyor musun ? 

Kusuruma bakma duman gözlüm yürek acısından, 

hasretimden soruyorum bu soruları 

oysaki ben de biliyorum senin bana olan aşkını, sevdanı…

Saat gecenin yarısı akrep çaresiz, 

yelkovan mahcup ilerlemekte. 

Gecenin karanlığı ruhuma işkence yapıyor, 

artık sensizliğe dayanacak takatim kalmadı. 

Yetsin gayri bitsin bu hasretlik…