Düşünüyorum

Hayatımdan kopup giden dünlerimi

Çok uzakta bir yerlerde

Belli belirsiz hayaliyle

El sallıyor görüyorum


Ayaklarım dolaşıyor yürüyemiyorum

Engin kayalardan düşüyor

Bir damla göz yaşıyla

Bitip tükenip gidiyor

Ardında bırakarak

Umuduna, gülüşlerine hasret

Bir çift göz... 


Ertelenmişliklerin acısını

Bu gün daha çok hissediyorum


Ne renk ti gökkuşağı? 

Umudun, hayallerin rengi varmıydı? 

Onlarda göz yaşı gibi, renksizmi yoksa? 

Tutup her birini boyasam rengarenk

Doğadaki tüm renklere

Ayırmasam hiç yanıbaşımdan

Hep koruyup saklasam

Azaldıkça tükenmesin, diye eklesem


Sabretsem...

Sabır acı, lakin meyvesi tatlı demiş büyükler

Sabredip, selamete ersem

Güvenle bassam, yere adımlarımı

Korkmadan, yalpalamadan


Kaç gün uykusuzum 

Kaç gün ağladım, saymadan

Yorgun yıllarımı, dinlendirip, tazelesem

Mutluluk ellerimdeyken

Kıymetini daha çok anlasam

Gelecek endişemi atıp

Kaygılar dan kurtulsam


Tüm benliğimle tevekküle bürünsem

Zaman dolunca, can yoldaşımla

El ele HAKKA yürüsem...