Bi̇r yol ayrimindayim

Bir tarafta sol yanım, bir tarafta sağ yanım var.

Kalbim, aşkımla, sen arasında sıkışmış kalmış halde !

Ümitsizim...

Yine kanadım kırık, yine üzgünüm...

Seçim yapmak zorunda bırakıldım...

Aşkım, aşkımızı doyasıya yaşamak isterken 

ben yine çıkmaza düştüm.

Kimseye hesap vermeden, izin almadan, 

daha iyisini yaşamaktır Aşk.

Uçurumların kenarında değil, 

bulutların üstünde var olmaktır Aşk.

Ağaçların dallarında sevdiğinle konaklayabilmektir Aşk.

Özgürce, sevdiğinle uçabilmektir !

Bir kuş gibi şakıyabilmektir.

Kayan yıldızlardaki dileklerde buluşmaktır.

Güneşin ilk ışıklarıyla birlikte uyanmak ve 

gecenin karanlığına elele birlikte dalmaktır.

Kavuşmaktır Aşk...

Yeri geldiğinde sessizliği paylaşmak,

Yeri geldiğinde hiç susmazcasına anlatmak ve konuşmaktır.

Sarılmalara, koklamalara, sevmelere doyamamaktır Aşk.

Ama şimdi Aşkımı yaşamama engeller var...

Hayat beni yine arada kalmak zorunda bıraktı.

Ne gidebiliyorum, ne kalabiliyorum...

Bir yol ayrımındayım !

Nefes alamıyorum.

Dostum ilk defa beni anlamıyor...

Sevmenin bağışlamak olduğunu kabul etmiyor...

Yanımda değil tam karşımda, açmıyor kapılarını bana...

Kızgın, hem de çok kızgın...

Yeniden başlayabilmenin de Aşka dair olduğunu görmek istemiyor.

Kalbimin Züleyha diye atmaktan 

hiç vazgeçmediğini bilmek istemiyor...

Tekrar kırılırsam, incinirsem bir daha 

hiç kendim olamayacağımdan korkuyor...

Belki de haklı.

Ama ben ikinci şansımızı kullanmak istiyorum.

Her şeye ve herkese rağmen...

Can dostum benim acımı benden daha çok sahiplenmiş...

Eriyip gitmelerimi sindirememiş.

Akan gözyaşlarımın hesabının peşine düşmüş.

Benim adıma isyanlarda ve hiç olmadığı kadar kararlı.

Keşke sessiz feryadımı bir duysa,

Sevda, benim sevdam Mzyn,

Hata benim hatam.

Sevgili benim sevgilim.

Gözyaşları benim.

Gülümsemelerim benim.

Seçimler, kurallar hepsi benim.

Yalnızlık benim.

Hayaller benim.

Züleyha benim !

Aşk, benim Aşkım Mzyn.

Susuyorum anla diye...

Susuyorum kırmamak adına...

Küllendiremediğim Aşkımı yaşamak istiyorum...

Yanıyor kalbim, yanıyor sevdam, yanıyorum, yanıyoruz...

Bu kadar zor mu görememek ?

Bu kadar zor mu o Aşkımın yaşadıklarını, acısını da anlamak ?

Peki Mzyn sen daha az mı kızacaktın o zaman ?

Aynı şehirde benim varlığımı bilip de 

görememek daha mı iyi gelecekti sana ?

Peki ya o daha mı az yıkılacaktı ?

Birbirimize sürgün olmadık mı biz,bir yalan yüzünden ?

Yalan benim yalanım değil miydi ?

O bensiz, ben onsuz çok çekmedik mi ?

Özlem ateşinde yeterince kavrulmadık mı ?

Anla artık, anla.

Sen anlamazsan kim anlar beni ?

Bu sen değilsin.

Makul, mantıklı yol arkadaşım nerede?

Aşk acısı mı gözüne perde indirdi?

Bir yol ayrımındayım.

Dengem yine şaşmış durumda, 

sevdiğim yerine onun kuzeniyle konuşur haldeyim.

Bu ben değilim.

Bir yanlışa düşmek istemiyorum.

Ben vazgeçmek için sevmedim.

Ben vazgeçmek için Aşık olmadım.

Ben, senle olmayı seviyorum,seni istiyorum.

Bu yol ayrımı sana çıkar bil !

Tüm yollar Aşka çıkar bil.

Sen bil, o bilsin, herkes bilsin...

Tüm yollar Aşkıma çıkar...

Ben mutlu olayım diye,

Ben üzülmeyeyim diye,

Arada kalmayayım diye,

Sen benim can dostumsun diye,

Sen de benim bir parçamsın diye,

Beni ve sevdiklerimi sahiplenmek adına,

Çözmek adına,

Kendinden, inandıklarından ödün verip seninle konuşmaya geldi.

Fark ettin mi Züleyha'm ?

Azıcık çabaladın mı onu anlamak için ?

Onun da bu ayrılıkla nasıl yıpranmış olduğunu hissedebildin mi ?

Titreyen sesindeki üzüntüsünü anlayabildin mi ?

Fark et, çabala, hisset, anla !

Sevgi fedakârlıktır, sevgi affedebilmektir !

Akan gözyaşlarımla bile ben onu sevdim...

"Yeniden Defne'm ol." dediği anda yaşamayı sevdim.

Aklımı başından almasını sevdim.

Ben bu aşkı onunla yaşamayı sevdim ve ben onu hep sevdim...

Yanımda olmak, desteklemek,  

mutluluğumu paylaşmak en çok da sana, 

yol arkadaşıma yakışır...