Bi̇l deli̇ gönül

Bu koskoca dünya ne kadar darmış

Sığmadı bir’yere baş deli gönül

Her dağın kendince karı varımış

Bak kapın çalındı duy deli gönül

Harcadın ömrünü ettin hediye Her arslan dönermiş birgün kediye Şİmdi muhtacsın bak tüten peciye Söndüde yanmıyor vay deli gönül Boşa uğraşırsın vefasız yâr’la Şeyda bülbül gibi hep ahı zarla Kara bahtın gülmez uğraşma zorla Ömrün geldi geçti zay deli gönül Yoktur ki alem’de tutacak dalın? Senin ile gelmez servetin malın Üç beşmetre bezle gidecek salın Bütün uğraşların boş deli gönül Ana’ndan doğalı kendin bileli Güldün mü dünyaya geldin geleli O vefasız yâr’e gönül vereli Akan gözyaşları çay deli gönül Dur@k’ım kendini çöllere vurdun Feleğe kahredip sineye vurdun Boşuna ümitle hayaller kurdun Beklediğin olmaz bil deli gönül Dur@k YİĞİT Gönüllerin Ş@iri KOCAELİ Ar edip sakladın uğraşlarını Hep gizleyip durdun gözyaşlarını Bağrına bastığın at taşlarını

Şad olup gülmedin ah deli gönül..!!