Bazen kalbi̇me kiziyorum

Evet kalbime kızıyorum,hemde çok kızıyorum, 

Neden onu sevdi diye, 

Bazen de ona kızıyorum beni neden sevmedi diye !

Bazen sevgisini bağrıma basıyorum, 

Bazen de sevgisini bastığım bağrıma yandığı İçin 

Söndürecek bir damla su arıyorum !

Bazen gündüzü bekliyorum yaşamak için, 

Bazen de geceyi bekliyorum ona içimi döküp, 

Hıçkıra hıçkıra ağlamak için !

Her gün büyüyor hasretim, 

Onu Her gün biraz daha fazla seviyorum.

Kalbimin içinde adını 

Bir türlü dile getiremediğim 

Bir yere dokunuyor.

Bir yürek ancak bu kadar kanar diyorum, 

Ancak bu kadar acıtır bir insan kendini.

Aşk Veya Aşk'a düşenin harcı değil 

Akılla yaşamak !

Özledim !

Hemde çok özledim onu.

Ben kurtulmaya çalıştıkca 

Bataklık misali derinlere çekiyor beni bu Sevgi.

Hiç ama hiçbir hasret 

Onun özlemin kadar yakmadı İçimi.

Mısralarımın, dizelerimin, 

Onları bırak şiirlerimin bile 

Boynu bükülmüş dalları kırılmış.

İsyana yer yok, 

Dilimin ucuna gelip boğazıma takılan, 

Gönlümde alev,alev yakan o sevda yarya 

İşte ben onun sayesinde ayakta duruyorum.

Gözyaşlarım söndüremez içimde yanan ateşi.

Çünkü onun yokluğu şu kocaman şehirde 

Kendini yapayalnız hissetmek gibi.

İmkansız bir şeyi diz çöküp de 

Yaradan'dan dilemek gibi.!

Dert dolu şu bağrım gamlı ezgiler

Yüzümde çoğaldı derin çizgiler

Gülmeyen bahtımda kara yazgılar

Dertleri üstüme saldınız yollar

Sizinle uğraşmak büyük maharet

Alın kalanıda size emanet

Boynu bükük koyman gerin kol kanat

Uykumu gözümden çaldınız yollar

Durak’ım çağlardım şimdi duruldum

Yıprattınız beni artık yoruldum

Ne arandım ne’de birgün soruldum

Çok fazla derine daldınız yollar