Bayburt’lu kamyon şoförleri̇

Bu yazıyı bir kaç kere paylaştım ve 

her paylaştığımda da ağladım. Yine ağladım

Niye ağladım onu da bilmiyorum

"Konuşmamız esnasında 

Ardahan’lı olduğunu öğrendim Nevin Hanım"ın. 

Benim nereli olduğumu sorduğunda 

"Bayburt'luyum" dedim; 

Birdenbire yüzünün şekli değişti; ağlamaklı oldu..."

"Ne oldu acaba; 

Babasına, kocasına ya da çok sevdiği birine 

Bayburt'lular bir şey mi yapmıştı?.." diye düşünmüştüm.

Nevin öğretmeni dinleyelim:

"Ardahan’ın bir dağ köyünde doğdum. 

Bizim oralarda aileler kızlarını ilkokuldan sonra okutmazlardı. 

Birkaç varlıklı aile hariç tabii. 

Yakınımızda okul olmadığından 

ilkokuldan sonra okumak isteyenler 

şehir dışına veya ilçe merkezine gitmek zorunda kalıyordu.

Her iki seçenek de bize uzaktı.

Fakir bir aile olmamıza rağmen babam okumamı çok istiyordu. 

Yakın bir ildeki parasız yatılı okul sınavını kazandığımda 

benden daha çok o sevinmişti...

Tatillere gelirken babamın rica ettiği öğretmenlerimden biri 

bizim o tarafa giden bir arabaya bindiriyordu beni.

Köyümüzden okullar başlarken ayrılırdım.

Babamla birlikte sabaha karşı 3"te yürüyerek köyden 

1,5 kilometre uzaklıktaki ana yola inerdik. 

Babamın bineceğim kamyonu seçmesi 

saatlerimizi aldığından çok erken kalkıyorduk. 

İlk başta bu beklemeler bana çok anlamsız geliyordu.

Ta ki gerçek nedenini öğrenene kadar...

Köydeki insanların yaptığı dedikoduları duyar, 

geceleri gizli gizli ağlardım.

Babam beni, yani öz kızını satıyormuş!

Böyle diyorlardı.

Bunun nedeni, babamın yol üzerinde beklerken, 

geçen her kamyonu durdurup, 

kısa bir konuşma yaptıktan sonra bineceğim kamyonla 

ilgili kararını veriyor olması idi.

Bindiğim kamyonların şoförleri lokantada kendi yediklerinden 

daha fazlasını ısmarlar, 

yan koltukta uyurken paltolarını çıkarıp üzerime örter, 

bazen de çaktırmadan cebime harçlık koyarlardı.

Babamın neden o şehre giden her arabaya beni bindirmediğini 

çok sonradan öğrendim.

Şoförlere nereli olduklarını soruyordu babam. 

"Bayburt'luyum" cevabını alana kadar da 

beni hiçbir kamyoncuya teslim etmiyordu.

Nedenini sorduğumda, "Kızım Bayburt'lular güvenilir ve 

ahlaklı insanlardır; 

Seni onlara teslim ettiğimde gözüm arkada kalmıyor..." demişti.

Okudum ve öğretmen oldum. 

Evlendim, üç çocuk yetiştirdim. 

Biri şu anda bursla ABD"de okuyor.

ABD"de yaşayan oğlumu yolcu ederken pistin ufkuna baktım. 

Oğlumu teslim edebileceğim bir Bayburt'lu aradı gözlerim!..

Beni her türlü yokluğa ve iftiraya karşı okutan babam 

şu anda yaşamıyor.

Nerde bir Bayburt'lu görsem aklıma babam, 

benim için yaptıkları, uğradığı iftiralar gelir ağlarım..."

"Sözü bittiğinde Nevin öğretmen dakikalarca ağladı; 

bende ağladım, ağladım ağladım..."

Nevin öğretmenin şu feryadıyla bitirelim: 

"Bu ülkenin sokaklarında, yollarında nefes alan 

nefes veren tüm Bayburt'lular size seslenmek istiyorum: 

Ardahan’lı bir babanın bozkırın veya dağların ortasında 

sabah erkenden yolunuzu çevirip 

kızını size teslim edebileceğini unutmadan yaşayın emi!.."

yazı alıntıdır..