Almi̇ra

Neyin yorgunuyum desem SANA ?

Kendimce insanların yorgunluğu

Hayatın acımasızlığı 

Özlemlerin yorgunluğu ...

Hangisini eklesem ki 

Almira..!!

Yorgunluğumu yazmakla bitmez. 

Beynim o kadar yoğun'ki 

Hergün bir şehit veriyor sanki. 

Saatlerimde ben 

Akrep ve yelkovanım 

Yorgunluklarıma yetişemiyor .

Yelkovanın hızına,

Akrebim mağlup düşüyor 

Yorgunum 

Yorgunum beynim yorgun...

Az kaldı diyorum kendimce 

Bitti,bitecek yorgunluğum 

Bir darbe daha ekleniyor,

Vucudumda 

Depremler başlıyor artçı sarsıntılarla 

Sarsıntı üstüne sarsıntı yaşıyorum 

Yorgunluğma 

Yeni bir yorgunluk daha ekleniyor 

Yine Avuçlarımda kocaman bir ağrı 

Önlenemez sızıntı 

Bileklerim tartmaz oldu yorgunluklarımı 

Yorgunum be hayat,dahada yorma beni 

Yorgunum,solgunum,bitkinim

Hemde çok kırgın..

Bir zemheri ayaz eser içimde,

Alevler üşür.

Feleğin karasına eyvallah etmişim ama,

Yalvarırım sana 

Sende uçurumların dibine itme beni ..

Böyle olmasın,

Olmasın be Almira

Yalvarırım 

Yalvarımım sana terk edip gitme beni

Sen olsun,sen olsun bitme,bitme,

ALMİRA

Gittiğin günden beri sönmüyor ki yâr közün

Dizlerine yatıpta seyretmedim gül yüzün

Gidişinle kapladı içimi yine hüzün

Nasıl bu kadar sevdim bilmiyorum .!!

Ahhh ALMİRA ahhh