Acaba neredeyi̇m

Bir başıma çaresiz sokağın ortasında

Yürüyorum mechule yürüyorum rotasız

Karanlığa saplanan nirvana noktasında

Ellerimle kendime zındanı örüyorum

Acılar birikiyor damla damla içimde

Her sokak başını kesmiş devler cüceler

Canımdan can alıyor hemde deli biçimde

Sanki beni bekliyor ben düş'mü görüyorum

Simsiyah hep geceler yıldız ve ay kapanık

Etrafı aydınlatır çakan şimşek yıldırım

Herkes derin uykuda birtek benim uyanık

Şaşkınım bilmiyorum acaba nerdeyim ?

Ben divane bir Mecnun bir çilekeş çocuğum

Soğuktan donuyorum sırtımda yok kocuğum

Çabuk bitsin bu gece bu karanlık sokaklar

Sonumun karanlığa saplandığı yerdeyim

Benim benden habersiz hayatımı çalmışlar 

Aramaktayım her gün içimde ve dışımda 

Ben'de tezât'lar neden doğuştan iç içedir

Kazanırken kaybeden usta bir kumarbâzım 

Bütün hayâllerimi gecelerde büyüttüm 

Kendimden çok uzağım yalnız ölüme yakın 

Bir ömrü bu bedeni gözyaşımla çürüttüm 

Beni şiirlerimle köy meydanında yakın

Dur@k YİĞİT

Gönüllerin Ş@iri

KOCAELİ