Ölü mezralardaki yoksul adam

Hala yaşıyordu bir yerlerde

Anlıyordum izlerin dilinden

Kopçası çürümüş madalyonu

Siliyor, parlatıyor, saklıyor

İnleyen rüzgarda kayboluyor


Bazen geçmiş tepede kıvrılır

Asılı kalır en yükseğinde

Derken başka kıtaya uzanır

Varlığın sesi belirir

Bilinmedik vahada gölgesi yükselir 


Lakin bilmiyor ki

Hoyratça harcanan bir zaman

Hiç bir mezara sığmıyor....




Mustafa Yaman

27 eylül 2020