Artık bitti” dedim kendime
Gelmez oldu kuşlar pencereme
Bir tüy gibi titriyor gövdem
Tutunamıyor dalda yaprak
Rüzgar acımasız hırpalıyor
Artık içimi ısıtmıyor pencerem.

Kederli düşüncelere dalıyorum
Hüzün tohumları çatlıyor
Ve ağlayarak ölen hasretimi
Görmezden geliyor kuşlar
Çağrılarım cevapsız kalıyor.

Uykusuzum kaç gecedir
Hiçbirşey gelmiyor içimden
Darmadağın eşyalar herbir yerde
Açtım tüm pencereleri gök dalgın
Tepemde birkaç sinek vızıltısı
Uyanacak bu kent birazdan
Çoğalacak seslerin hışırtısı.

Belki günün başlangıcıdır bu
Belki bir tutsağın salıverilmesidir 
Belki de kimse inanmıyor bu aynalı şehre
Her şeyden az kaldı tükenmek üzere.

Gülmek ister misin bana biraz.



Mustafa Yaman
27 mayıs 2022