TOZLU EŞİK
 
Hüznün bastırdığı andasın işte
Kabuğun kırılma vakti
Direncin voltaları yok artık
Bitimsiz bir irtifa kaybıdır
Heveslerin kendinden gidişi
 
Umut bir kuştu
Uçurdum
Gitti ve dönmedi
O da nankörmüş meğer
Gözlerimde ki yerini bilmedi
 
Sıralı bir gidiş yaşıyorum
Sırasız
Darmadağın
Sancılar içinde
 
Saklımda bunamış keşkeler
Pişmanlık en yanık türkü 
Belkiler berhüdar 
Başım bulutlu 
Ayaklarım
Suların yandığı yerde
 
Omzunda tepeleme yük
Yana düşen kollarım
Annesizliğin esiri
Güneşin altın vaktindeyim
Koca çınarım devrildi devrileli
 
Gecenin iştahı kabarık
Uykumu Bir lokmada yuttu
Zühre nar gibi kızarmış
Samanyolu mavi şişte
Ruhum gurulduyor
Açlık başıma vuracak
Bu gidişle
 
Kapının tokmağı paslı
Menteşeler küf kokuyor
Eyy hayat neredesin
Baktım
İzinden eser yoktu
Tozlanmış eşikte
 
Hüzün Şairi: N Y
07 / 05 / 2012