℃ / ℃
Merhaba hayat i̇yi ki varsın şiir
Bitmeliydi, uykusuz gecelerin yanı başında pinekleyişim. İçimde kırılgan ne varsa tuzla buz etmeliydim. Yıldızlara olan küslüğüme bir son vermeli, silbaştan yapmalıydım. Ay beklediği tebessümüm de soluklanmalı, hale hale vurmalıydı yüzüme, yalnızlığın aslında bir duraksamadan ibaret olduğunu. Hatta, ömrün farkında olmadan verdiği bir mola olduğunu. Yine yeniden kendimi okumalı, ezberlediklerimi tazelemeliydim. Silkelemeliyidim sırtımdaki, kıl döngüsü sancıları. Bezginliğin sınırından dönmeli, yeni doğmuş gibi, içimin kıpırtılarından çoğalmalıydım. Başımda kesintisiz konser veren zonklamalara artık sona geldiklerini hatırlatmalı, son perdeyi kapatmalıyım.
Saçlarımın uzandığı omuz başlarımdaki yükü azaltmalıydım. İşime geldiğince değil, istediğimce yaşama arzumu körüklemeli, şiir ateşinde közlediğim mısralarımın tadını çıkarmalıydım. İlhamı sek içmenin verdiği sarhoşluğu bile diri tutmalıydım. Ayılmamalı, olabildiğince hür ve olabildiğince bu zenginliğin tadını çıkarmalıydım. Hayata dair kestiğim faturaları, vergi iadesinde kullanmalı, geri dönüşüm kutusunda biriktirmeliyim. En az zarar düşüncesi ile soyunduğum şiir bezirganlığın da, ne alıp ne sattığımı bilmeliyim. Serisi bozulmuş düşünceleri iskonto yaparak, bir an önce elden çıkarmalıyım.
Hayat toptancısından aldıklarımın hesabını tuttuğum gönül defterimde, satış fiyatları ile yer kaplayanları yok saymalıyım. Bir gün değil, her günler olmalı içimde. Ahirlik duygular kaplamalı ruhumun enginlerini. Sıkkınlık ve bıkkınlık veren ne varsa satmalıyım eskiciye. Üçü-beşi aramadan, olanın en iyisi deyip umursamamalıyım ederini. Madde denilen tek dişi kalmış canavarı, aslanlar gibi verdiğim savaşla, def etmeliyim soyadımın yıldızlı meydanlarından. Verilen nimetlerin şükründe, sabrımın sunduğu güzelliklerle süslemeliyim, evimi barkımı.
Peşimden koşanlar da, azıp tezenlerde ilgimin kapsama alanı dışında kalmalılar. Karın şişlikleri, gaz sıkıntıları kadar, genişliklerde umurumda olmamalı. Bitenin bittiği yerde kaldığı kadar, başlayanın da olduğu yerde saymasına aldırmamalıyım. En büyük lüksüm olan şiiri, biri bitmeden, diğerini ısmarlayarak, yokluğunu hissetmeden içmeliyim. Yarattığı bağımlılık, tedaviye muhtaç olmamalı. Dinginliğin kumsalında bronzlaşmalı, maviliğinin dalgaları ile ruhumu arındırmalıyım. Terim de, mavi su da tuzluydu nasılsa. Eskiyen yaralar ile açılan yaraları tımarlamalıyım, bileğimin hakkıyla. Hiçliğin içi boş değil, doluluğunda pişirmeliyim duygularımı. İnceldiği yerden kopanları kafama takmamalıyım.
Kısaca: ne hayat bana küsmeli ne de ben hayata. Yaratandan dolayı sevmelerime devam edip, şiire selam vermeli, yoluma devam etmeliyim. Tek bildiğim: tohumun değil, yiğidin harman olduğu toprakların insanı olduğumun bilincin de, kendimi bildiğim kadar, şiire ve hayata gülümsemeliyim. Merhaba hayat, iyi ki varsın şiir.
Hüzün Şairi
Saçlarımın uzandığı omuz başlarımdaki yükü azaltmalıydım. İşime geldiğince değil, istediğimce yaşama arzumu körüklemeli, şiir ateşinde közlediğim mısralarımın tadını çıkarmalıydım. İlhamı sek içmenin verdiği sarhoşluğu bile diri tutmalıydım. Ayılmamalı, olabildiğince hür ve olabildiğince bu zenginliğin tadını çıkarmalıydım. Hayata dair kestiğim faturaları, vergi iadesinde kullanmalı, geri dönüşüm kutusunda biriktirmeliyim. En az zarar düşüncesi ile soyunduğum şiir bezirganlığın da, ne alıp ne sattığımı bilmeliyim. Serisi bozulmuş düşünceleri iskonto yaparak, bir an önce elden çıkarmalıyım.
Hayat toptancısından aldıklarımın hesabını tuttuğum gönül defterimde, satış fiyatları ile yer kaplayanları yok saymalıyım. Bir gün değil, her günler olmalı içimde. Ahirlik duygular kaplamalı ruhumun enginlerini. Sıkkınlık ve bıkkınlık veren ne varsa satmalıyım eskiciye. Üçü-beşi aramadan, olanın en iyisi deyip umursamamalıyım ederini. Madde denilen tek dişi kalmış canavarı, aslanlar gibi verdiğim savaşla, def etmeliyim soyadımın yıldızlı meydanlarından. Verilen nimetlerin şükründe, sabrımın sunduğu güzelliklerle süslemeliyim, evimi barkımı.
Peşimden koşanlar da, azıp tezenlerde ilgimin kapsama alanı dışında kalmalılar. Karın şişlikleri, gaz sıkıntıları kadar, genişliklerde umurumda olmamalı. Bitenin bittiği yerde kaldığı kadar, başlayanın da olduğu yerde saymasına aldırmamalıyım. En büyük lüksüm olan şiiri, biri bitmeden, diğerini ısmarlayarak, yokluğunu hissetmeden içmeliyim. Yarattığı bağımlılık, tedaviye muhtaç olmamalı. Dinginliğin kumsalında bronzlaşmalı, maviliğinin dalgaları ile ruhumu arındırmalıyım. Terim de, mavi su da tuzluydu nasılsa. Eskiyen yaralar ile açılan yaraları tımarlamalıyım, bileğimin hakkıyla. Hiçliğin içi boş değil, doluluğunda pişirmeliyim duygularımı. İnceldiği yerden kopanları kafama takmamalıyım.
Kısaca: ne hayat bana küsmeli ne de ben hayata. Yaratandan dolayı sevmelerime devam edip, şiire selam vermeli, yoluma devam etmeliyim. Tek bildiğim: tohumun değil, yiğidin harman olduğu toprakların insanı olduğumun bilincin de, kendimi bildiğim kadar, şiire ve hayata gülümsemeliyim. Merhaba hayat, iyi ki varsın şiir.
Hüzün Şairi
Niğmet Yıldız
23 Mart 2013 Cumartesi
Gecenin karanlığına, yaşamın negatifliğine, her dem riyakar gözlerle kol kola sırtımızda gezinen nakışlı hançere inat hayat yaşamaya değer diyorum.
Değer bulan yazınızı kutluyorum...
Karalamalarima değer katan EDEBİYAT YOLU teşekkür ve saygımla