MİRİM 


Kime el verdiysem, kolumu kesti

Rüzgar gibi esip, solumu kesti

Kükrek aslan oldu, yolumu kesti

Kedi den fare den, kaçan a/mirim


Kiminin aynıydı, benimle yurdu

Bilemedim neydi? Benimle derdi

Ayırt edemedim, köpekle kurdu

Kuduz gibi salya, saçan çok mirim


Sorsan çok dürüstür, söylemez yalan

Ondan başka herkes, sahtekâr-çalan

Bir tek o müslüman, ve onda iman

Kendince cennete, uçan var ey mirim


Ne görgü var beyim, ne edep hâya

Katılaşmış kalbi, mermerden kaya

Süte ne diyeyim, bozuksa maya

Pekmez diye katran, içen a/mirim


Daha düne kadar, el pençe duran

Selamını çakıp, sert topuk vuran

Dümenler çevirip, oyunlar kuran

Olmuş şimdilerde, rol biçen mirim


Kimi sabah akşam, gezer kurlarda

Kimisi de koşar, farklı kulvarda

Bir şeytan üçgeni, kurup bulvarda

Birleşmişler meğer, ben için mirim


Ben diyeyim çakal, sen kurnaz tilki

İster ki olayım, her şeyin ilki

Sözlerim birebir, sanadır bilki

Düşmüştür yüzünden, peçen a/mirim


Cüssesi kocaman, sanırsın ki fil

Koca öküzü yer, şükür bilmez dil

Ellerim yakana, yapışacak bil

Gün gelip yapınca, göçün ey mirim


Nefesi der beyim, olma kırıcı

Bilki değil hiç bir , makam kalıcı

Boynan iner elbet, hakkın kılıcı

Acunu mahşere, seçen a/mirim


                    Nefesi (Orhan ÖZER)