Hasret içimi yakar sönmeyen volkan kaynar

Yollarına baksam da artık gözüm seçmiyor

Yorgun düşmüş bedenim gönlümle oyun oynar

Gelsen de gelmesen de durdu zaman geçmiyor

 

Adın dilimden düşmez tespih çekerek anar

Ataş düştüğü yerde sönmek bilmeden yanar

Bağrıma çöreklenen sinsi yaralar kanar

Kolum kanadım kırık coşa gelip uçmuyor

 

Olmadığın dünyam da durmadan boşa döndü

Atan yüreğim durdu yosunlu taşa döndü

Bahar göçtü ömrümden mevsimler kışa döndü

Soldu bağrımda güller gonca verip açmıyor

 

Unuttum yıllar var ki yüzüm gülmez kederden

Sineye çekerim de derim bu da kaderden

Tükeniyor ömrümüz deme sakın bak erken

Hüzün dolu yüreğim kırgın neşe saçmıyor

 

Kavuşmaya kurulan saatler çabuk çalsın

Yokluğun kaderimse düşlerim yarım kalsın

Emanetin sahibi durmasın gelip alsın

Sensizlik çaresizlik ecelden can kaçmıyor

 

Arif BARAN (ARİFCE)