GÖZLERİN


Ne vakit elime alsam kalemi

Mürekkebe düşer, yazar gözlerin

O vakit  gözlerim içer elemi

Kirpikden gönüle sızar gözlerin.


Bakışın nam salar can otağım da 

Güller meşke dalar viran bağım da

Hasretin bağrımı dağladığın da

Bütün ezberimi bozar gözlerin.


Süzülse Cennetten  bir yüce murat 

Çözülse muamma nur olsa sırat

Niyaz etsem hakka bir sebep yarat.

Korkarım gönlüme kızar gözlerin.


Hanında mihmana yerin varmıdır.

Yolcuya  izzeti ikram zormudur

Aşk tan sual etsem acep armıdır.

Belki  cevabını Sezer gözlerin.


Fikrimden çıkarıp atayım dedim

Bir dem söylemeyip yutayım dedim

Yiten seneleri tutayım dedim

Bir baktım ömrüme mezar gözlerin.


Maziden Atiye hasreti  güder

Sıladan vazgeçer gurbete  gider

Sevda çoktur diye  çok inat eder

Niçin cananını üzer

 gözlerin.

 

Geceyi susturur ayı devşirir.

Mehtabın nurunda kahve pişirir

Göğün sinesinden yıldız aşırır

Sinemin üstüne dizer gözlerin.


Yılmam karlı dağlar önümde dursa

Kılıç kanım dökmez boynumu vursa

Merhamet etmez de bakacak olsa

 Dizlerimde bağı çözer gözlerin


Bir kere gözüne değdi çare yok

Ruh nasibin almış orda paye çok

Senin yürek bahçen her çiçeğe tok

Tek yaban gülünü süzer gözlerin.


H.Aynaci