İçim şiir şiir kaynıyor

Hece hece büyüyor gönlüm

Alem anlamıyor sözümü

Duymak gelmiyor içimden dışımı

Bedenim buz gibi

Ruhum alev alev...


Büyük bir göç başladı düşlerimde

Şehirden köye bir göç

İnsanlığa uçmaklı bir göç 

Var ettiğim şehirli kirliliklerden

Safiyane köylülüğe göç...


Önce nadaslı toprağımı sevgiyle süreceğim 

Merhamet ekeceğim tohum tohum

Özgürlük timsali  güvercinimi

Uçuracağım harman yerinde

Yılkı atlarını koşmak yavuklu kapılarına

İlmek ilmek merhamet dokumak

İmece usulü ağlayacağım yarınlarıma

Bakraç bakraç umut taşıyacağım

Süzülmeden tandır başına


Belki bir el uzanır yarama

Kabukları altında kinlerime inat

Söksün tabip  içimi

Deşsin döşümü

Kanımda kalan son insanlık düşsün toprağa;

Mevlana Şemsîne kavuşsun diye 

Yunus yine düz odunlarla gelsin Taptuğa

Hacıbektaş gül devşirsin bozkırlarda

Tezeneler susmasın avazım ayyuka çıksın

 Çok mu olur ne dersin?

Yekûnu bir kelime

Yekûnu bir ses

Bekliyorum son nefes....


Selim Adım