Gördüm sabah keyfini, aşk türküsü dilinde
Karlar yağmış üstüne, soğuk diyar ilinde
Terrenümü nazlıca, gözyaşı mendilinde
Toprağa yüz sürerek, bekleyeceğim seni 
Kendin gelemesen de, gönder bana gölgeni 
Doyur ne olursun gel, gönlü gözü açları
Neredeyse kurudu, ıhlamur ağaçları
 
Ay doğdu, güneş battı; ardınca leyli nehar
Vurgunum dağlarına, kasvetinde her seher 
Bebekler büyüdüler, yüzlerde açtı bahar
Yılları saymıyorum, günlerin hepsi sene
Bekliyorum diyorum; yeter artık gelsene! 
Takınıp geziyorsun,yar güzellik taçları
Neredeyse kurudu, ıhlamur ağaçları
 
Seven gönül olunca, diller sus pus oluyor 
Kara tren geçiyor, yavuklular geliyor 
Sana verdiğim süre, bu geceden doluyor 
Kaybolmuşum aşkınla, saatleri kursana 
Geleceğim diyorsun, gel sözünde dursana! 
Nice sözler duruyor, yığılıyor suçları
Neredeyse kurudu, ıhlamur ağaçları
 
Birçok şiirler yazdım, hasretim sığmaz kaba 
Kaf dağına tırmandım, boşa gitti bu çaba 
Görmek istemesen de, gelir misin acaba? 
Çok uzakta değilim, dönüşün olsun bana 
Can suyum kurudu gel, sitemimi duysana! 
Kabuk bağladı artık, yaraların içleri
Neredeyse kurudu, ıhlamur ağaçları
 
Zaman hayli geçiyor, saçlarım oldu beyaz 
Yarana olsam merhem, yeter ki derdini yaz
Mevsimler teke düştü, yazlar bile hep ayaz 
Gelgitler deviniyor, deryaları geçsene 
Sıla zamansız kaldı, gurbetini seçsene 
Bu garibe yetiyor, zalimlerin güçleri 
Neredeyse kurudu, ıhlamur ağaçları

Gel işte söyleyelim, yaptığımız besteyi! 
Hüzzam makamın olsun, tez yazalım güfteyi 
Ağlamak şanım benim, içlenerek "off " deyi 
Gülmemek değil amma,özlemek ölüm bana 
Sonsuza dek beklerim, mühletim sonsuz sana 
Yaşamam için yeter, yarin lüle saçları
Kuruduysa kurusun, ıhlamur ağaçları
 
Rahmetli Bahaettin Karakoç'un "Ihlamurlar çiçek açtığı zaman" şiirine naziredir.
 
Selim Adım