saçları gri gözleri mavi
bir tren yaklaşıyor sanki
akıp gittiler gözlerimden
beklediğim değildi belki
vakit geceyarısı olduğundan
kimseler geçmez oldu buradan
gözyaşlarım süzülürken duvardan
uyuklaya kalmıştı bekçi
bir istasyon boşalır biri dolardı
ayrılanlar burada el sallardı
o günlerden birşey kalmadı
yenilmeyen ben varım şimdi
artık bütün sevinçleri kaybolmuş
belkide trenler unutulmuş
çünki hiçbir beklenen gelmiyormuş
üşürmüş tutmayan eli
20 ekim 2020
Emeğine yüreğine sağlık Mustafa hocam tebrikler hayırlı akşamlar diliyorum efendim