Karanlık bir köşeye çekilir

Yanaklarımı avuçlarıma alır

Gelmişten geçmişten düşüncelerle

Hayalen zamanı geriye çevirir

Bazı geceler elimde olmadan üzülürüm

 

Sakin bir ağustos seherinde

Gündüzü güneşi özlerim

Etrafımda karanlık gölgeler, korkarım

Belli belirsiz bir rüzgarla üşürüm üşürüm

Bazı geceler farkına varmadan büzülürüm

 

Dünyaya geliş evrelerim aklıma gelir

Dedelerimin ninelerimin yüzleri belirir

Sanki kendi feryatlarımı duyar gibi olurum

Çarmıhta Hazreti İsa benzeriyle

Bazı geceler daha doğmadan yüzülürüm

 

Toprağa alacağı olan borcumu öder

Ruhu derinliklerinde hücrelere böler

Benlik ve senlik denilen egoyla helalleşir

İmbikten dökülen bir su misali akar akarım

Bazı geceler ummana dalmadan çözülürüm

 

İnsan yatağa girmeden de rüya görürmüş

Oturduğum bu yerde horul horul uyurken

Ürkütücü bir kâbusla ayağa kalkarım

Üst üste konulmuş binlerce süzgeçten

Pınar gibi çağlayan gözyaşlarına karışarak

Bazı geceler aslımı bulmadan süzülürüm.

 

22.08.2018

Ahmet Çelik