içinde yaşadığımız bu çağda
hep bir endişe, hep bir tasa
esaretin kurbanı yığın, yığın
yüzünde taşıdığı ifade
sırtının kamburudur insanlığın.

hayat bir selvidir aslında
bir müddet yükselen
bizler yaprak gibiyizdir dalında titreyen
toprak çeker köklerimizi
çürütür üstünde otlar biter
yağmur kar olur, fırtınalar kopar
zamanlı, zamansız yok olur gider.

geldin bir kere nasılsa
acılarımın ilacı ah bir bulunsa
hasta yürekler, sıkıntılı beyinler
yaşanan buhranlar anlatılsa.

önce ipek böçeği gibi örüyoruz
sonra içinde ölüyoruz aslında.


12 aralık 2022