YORDU BENİ
Çerçeveli camdan dışa bakarken
Süslenip bezenen kız yordu beni
Hayat merdiveni tek tek çıkarken
Önceden koyulan iz yordu beni

Anadan doğarken kader mi seçtim
Şerbetin yerine zehiri içtim
Dolandım yolları dağları geçtim
Tepeler yol verdi düz yordu beni

Azrail ki her gün düşer peşime
Karabasan girer her dem düşüme
Kötülük düşünmem dosta eşime
Üveyler dururken öz yordu beni

Çile tohumunu ekende benim
Güllerin yanında dikende benim
Her türlü lafları çekende benim
Tatlı dilde acı söz yordu beni

Kenanım bilmem ki ben nasıl edem
Tırnakla değil de dişimle didem
Doğrular dururken yanlışı nedem
Çuvaldız var iken bız yordu beni